Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2013, Side 145

Svava Jónsdóttir frá Hrærekslæk
sneið aldrei fat eða saumaði. Eina sem hún
snerti saumavél var til að sauma rúmfatnað og
viskastykki. Ég fór því strax upp úr fermingu
að sauma ýmsan fatnað og á það máske Svövu
að þakka hvað ég náði tökum á því snemma.
Af fjármálum vildi Svava sem minnst vita,
man að þegar hún fór í kaupstað spurði hún
ævinlega hvað sér væri óhætt að eyða miklu
fé til heimilisþarfa og fór aldrei út fyrir það.
Sjálf fékk hún ráðskonukaup í kindafóðrum
og sá faðir okkar vel um að hún ætti nægilega
margar kindur, svo og bræðumir eftir að hans
naut ekki lengur við.
Svava var eitt sinn, þá ung stúlka, til
aðstoðar hjá konu sem hafði brennst illa og
átti lengi í því. Konu þessari þótti hún nær-
færin og hvatti hana til að reyna að komast
til að læra eitthvað um umönnun sjúkra, það
myndi láta henni vel. Heyrði ég á Svövu að
hana hefði langað til að gera þetta, en efni til
náms vom engin og ekkert varð úr slíku eftir
að hún varð að taka að sér heimilið.
Svava var mjög sparsöm með allt handa
sjálfri sér en hafði mikla ánægju af því að
gleðja aðra. Keypti oft afmælis og jólagjafir
handa syninum meðan hann var bam. Bækur
gaf hún föður okkar og okkur systkininum
eitthvað sem við þurftum á að halda, helst
föt og oft vettlinga sem hún hafði prjónað. Þá
sjaldan hún fór til Reykjavíkur og Hveragerðis
kom hún ævinlega með eitthvað fallegt handa
mér. Lengi geymdi ég hálsmen með silfur-
krossi sem hún gaf mér.
Faðir okkar dó 1951 og héldu þau systkinin
heimilinu saman áfram fram yfir fermingu
mína 1954. Eftir það fór að losna um eins og
gengur. Stefán fór í Laugaskóla 2 vetur, ég fór
seinna í Hallormsstað líka 2 vetur. Geirlaug
kom ekki heim til langdvalar eftir að pabbi
dó. Síðan kom í ljós að Bjöm hafði ekki heilsu
til að stunda búskap, Stefán hafði ekki áhuga.
Þannig að heimilið leystist smámsaman upp.
Eftir 1962 vorum við öll farin að heiman.
Eftir það taldi Svava sér heimili hjá okkur
Sigurjóni á Eiríksstöðum.
Svava var enn á góðum aldri og átti
eftir langa starfsævi. Hún var í vinnu hér
og þar sem hana var að hafa, fastur starfs-
maður sláturhússins á Fossvölhíþi nokkur
haust, 2-3 vetur var hún á Hallormsstað hjá
'Naklwar lau&cwmur ^
eftir SimmJi
Svava vildi ekki fara að sofa ósátt við
nokkra manneskju, tildrög vísunnarþekki
ég ekki.
Kvöldið er komið, sól er sest,
senn er mál að hátta.
Heyrðu, Ijúfan, blíðust best
ég býð þér hönd til sátta.
Stundum var hugurinn allur úti í nátt-
úrunni.
Kveða vildi ég kvæðin snjöll,
kveða er syngur lóa.
Kveða hátt í klettahöll,
kveðast á við spóa.
Næsta vísa er orðin til í stríðni við Stefán
bróður okkar. Ekki veit ég neitt hver Stína
þessi var.
Stefán hefúr styrka mund,
stjómar verki sínu.
Fram á heiði fer með hund,
fjárins gætir hverja stund.
Fer loks heim og faðmar hana Stínu.
Eftirfarandi vísa er eflaustgerð í aðdrag-
anda kosninga.
Sýnir íhald sína nekt
og siðamálið rofíð.
Nú án allrar feimni frekt
fram það býður klofið.
____________ F
143