Strandapósturinn - 01.06.1992, Qupperneq 133

klakinn höggvinn og settur í
kassa. Þeir drógu síðan kass-
ann fullan af ís inn í íshúsið.
Níels telur að ísinn hafi verið
rúmlega 45.000 pund og
verðmætið 450 kr., en hann
reiknar pundið á einn eyri.
En Níels hefur reist annað
hús sem hann nýtti með líku
móti. 10. maí 1912 skrifaði
hann: „Jeg fyllti Sjóarhúsið
alveg með snjó var albúinn kl.
1. Jens á Vn. [Víganesi] hjálp-
aði mjer og Beta [dóttir N.] og
Konan á vígsl. Svo mokaði
Beta úr öllu í innri nátthagan- Níels Jónsson.
um. Jeg var svo votur að úr
rnjer rann vatnið þegar jeg var búinn að troða snjónum í húsið og
varð að fara ofan í rúmið og láta þurka fötin.“
Svo virðist sem Níels hafi einn átt þetta sjóarhús. Hann notaði
það einkum sem íshús. í fasteignamati 1917 segir að á Grænhóli
séu tvö íshús úr torfi. Annað sé 9x6x3 álnir og mun það vera
íshús þeirra félaganna sem rætt hefur verið um hér að frarnan. En
hitt er sagt vera 7x5x3,5 álnir og mun það vera sjóarhúsið.
Frystiaðferðin hefur verið sú sama í húsunum. Hann ræðir um
að hann setji síldina í pönnur og frysti síðan í kössum í sjóarhúsi.
Þeir Níels þurftu salt í ísinn til að auka frostið. 30. júlí 1906 segist
hann hafa tekið tvo poka af salti hjá Jensen. Hér nefnir Níels Carl
Jensen sem var kaupmaður í Kúvíkum en átti einnig söluskúr á
Gjögri. Níels segir að þennan sama dag hafi mikil síld verið í
torfum hjá sjómönnum. Saltið frá Jensen hefur hann fljótt bland-
að ísnum því að 6. ágúst segist hann hafa kælt síld í fyrsta sinn.
Strax 10. ágúst getur Níels um beituleysi, segir þá að menn hafi
ekki getað róið vegna beituskorts nema H[jálmar] sem hafi fengið
kælda síld hjá Níels.
131