Andvari - 01.01.2014, Síða 37

ANDVARI
LÚÐVÍK JÓSEPSSON
35
sem hafði mikil áhrif á dvínandi fylgi kratanna. Sama má segja um
Olaf Magnússon. Ég segi þetta alls ekki til að gera lítið úr þeim, báðir
voru þeir mjög hæfir menn, hvor á sinn hátt. Því má t.d. ekki gleyma
að Jónas varð einna fyrstur manna til að beita sér fyrir áfengismeðferð
í ætt við það sem nú þekkist, með stofnun Bláa bandsins.“61 í bók sinni
vitnar Helgi Guðmundsson í Lúðvík um áfengismálin: „Það hefur alltaf
verið mín skoðun að bindindi sé pólitík og það væri ein okkar skylda að
rífa menn upp úr sljóleikanum, rífa menn upp úr fátæktinni, rífa menn
upp úr brennivíninu og vera á móti því á allan hátt.“62 Þessi stefna sem
Lúðvík lýsir varð flokksstefna Sósíalistaflokksins og sú stefna olli því
að forystumenn Alþýðubandalagsins, þar á meðal undirritaður, voru á
móti því að leyfa bjórsölu hér á landi. Það var vegna þess að aukinn
aðgangur að áfengi þýðir fleiri áfengisvandamál eins og margsannað
er. Bindindið styrkti sósíalistana í Neskaupstað. Einnig þar gat alþýða
manna treyst þeim. En það kann einnig að hafa styrkt Lúðvík í afstöðu
hans til áfengis hvernig áfengið fór með föður hans, Jósep.
Þegar borin er saman staða Alþýðuflokksins og kommúnistanna í
Neskaupstað blasir við að verkaskipting þeirra félaga var einstök og
snjöll. Jónas hafði hins vegar sjálfur verið allt í öllu. Bjarni Þórðarson
varð bæjarstjórinn, sprottinn upp úr verkalýðsfélaginu og af sjómanna-
stétt. Bjarni var líka prýðilega skrifandi og var ritstjóri Austurlands með
bæjarstjórastarfinu áratugum saman. Bjarni var afburðaræðumaður
með sterka og hljómmikla rödd. Svo var hann fyndinn og skemmtilegur
svo af bar. Jóhannes var forseti bæjarstjórnar og jafnframt í stjórn fyrir-
tækja og félaga um allan bæ. Hann þekkti hvern einasta mann með nafni,
börn jafnt og aldraða. Jóhannes var límið í hreyfingunni í Neskaupstað
og hefur hlutur hans aldrei náð að verða metinn sem skyldi. Það varð
hlutverk Jóhannesar að vinna við fyrirtækin; hann var framkvæmda-
stjóri Síldarvinnslunnar 1958-1960, var lengi framkvæmdastjóri SÚN
og stjórnarformaður Síldarvinnslunnar. Þeir Lúðvík voru að sumu
leyti líkir; Bjarni af annarri skúffu. Og Lúðvík varð snemma leiðtog-
inn, var formaður í flokksfélögunum, efstur á framboðslistunum til
bæjarstjórnar eða í baráttusætunum. Þegar kom að því að senda menn
í framboð til Alþingis þá var Lúðvík rétti maðurinn til að fara fram í
Suður-Múlasýslu. Jóhannes fór í Norður-Múlasýslu.
Þeir voru þrír.
Jónas var einn.