Andvari - 01.01.2014, Side 125

andvari LEIKSKÁLDIÐ STEPHAN G. 123
Auður: Hví er lágt og læst þitt hlið - Ljós ei neitt við gesti snýr? Kennt var mér að blysin björt Brynnu’ á skærum Zíons múr.
Lucifer: Himinljósin sýnast svört Sál nýkomnri heimi úr. Andans sjón er afturlæst Ei sem þolir skinið glæst. Annars skjótt, sem skuggarós Skrælnar, flutt í sólarljós Veslast mundi’in veika sál
Við ið skæra geisla bál.
(Lucifer réttir henni hendina, hún færist fjær honum.)
Komdu, lát mig leiða þig.
Auður: Inn með þér ég ekki fer
Lucifer: Ef ei lýsa lætur mér, Skýma dauf ei skaðar mig. Land er byggt af ljósi og söng. Leitað hef ég eftir því Langan veg; sé leiðin röng Lúin ég til baka sný.- Bjartari hauðri er himininn. Húm og nótt ei kémst þar inn. Skipað sæti sjálfri var Sólu, tungli og stjörnum þar, Er lýsa svo í fjarska frá Foldu dimma niður á Að meira ljós en myrkur er f mannheimi’í. En hví er hér Svo dapurhljóðlegt dimmu ból Degi nær og bjartri sól? Augljóst verða þó skal þar Það í myrkri hulið var. Hræðstu ei, gakktu’inn, hér er bjart Heimsins ljós er villuljós. - Inn í gljúfra ginið svart Bjarma lífs við yzta ós. Geislar sólu alheims af Eilífðar sem gyllir haf Sortnar þar fyrir sjónum manns Svo er bjartur hennar glanz; Leitist hann að líta hærra Ljómar hún svo miklu skærra
Starblindt augað ekkert sér.
(Hann gjörir sig vingjarnlegan og færist nær.)
Inn því gakk og fylgdu mér.