Heilbrigt líf - 01.06.1947, Blaðsíða 91

Og efni til að fara nú að hlífa sér, verður nú að ganga í
fylkingarbrjóst. Það gengur fram af sér, og má segja. að
sumt hreint og beint falli þar, sem það stendur. Það er
mjög erfitt að vera læknir slíks liðs. Það er orðið fast
svar, ef ég t. d. legg einhverjum lífsreglur, sem ég held
nauðsynlegar: „Ég get það ekki“. Og það er satt, að enginn
má fatlast frá verki, ef heimilin eiga ekki að fara í kalda-
kol“.
Það eru mörg manna meinin og verður nú greint frá
þeim eftir flokkum.
Farsóttir.
Landlæknir tilfærir einar 30 farsóttir af mismunandi
tagi.
Kverkabólga gerði öðrum þræði vart við sig í flestum
læknishéruðum, en vitanlega leita ekki allir læknis við
þeim sjúkdómi. Sums staðar þótti grunsamlegt, að skarlat-
sótt eða barnaveiki kynni að dyljast að baki kverkabólg-
unnar.
1942 þótti eitt hið versta kvefsóttarár, en læknar töldu
kvefið þó af ýmsum toga spunnið, t. d. samfara kíkhósta.
í héraði á Norðurlandi gekk að vísu kvefsótt sumarmán-
uðina, „en það var eins og það næði sér aldrei á skeið,
og enginn samfelldur faraldur gekk yfir héraðið". Úr
Vopnafirði: „. . . I þessum kuldaglærum á vorin, þegar
sólskin er á daginn, en brunakuldi seinni hluta dags og
á nóttunni, samfara hafnæðu og þoku, ber ætíð talsvert
á hæsi og kvefi með þurrahósta og mikilli ertingu í slím-
húð í hálsi, barkakýli og barka. Svo var þessu þá einnig
varið síðast liðið vor og sumar“.
Þó að óvíða væri beinlínis faraldurssnið á kvefsóttinni,
hefur hún vitanlega valdið mörgum veikindadögum. Það
er eitt af óleystum verkefnum læknisfræðinnar að finna
lækningu á algengu kvefi og í rauninni mikilsvarðandi
Heilbrigt líf
89