Úrval - 01.04.1948, Side 128

Úrval - 01.04.1948, Side 128
126 ÚRVAL andi augum. Svo byrjaði hún að tala: „Mig langar mikið til að geta orðið eins góð og Harriet Beecher Stowe. Ég ætla aldrei að kaupa mannlega líkama aftur, ég ætla að gefa þeim frelsi í eitt skipti fyrir öll. Héðan í frá hef ég enga þræla, aðeins ráðna þjóna. Ykkur öllum, sem hafið þjónað mér, gef ég frelsi til að fara eða vera, eftir því sem þið óskið. Mér er það ánægja, ef þið farið heim til ykkar. Sjáið, hérna eru skjölin, sem ég ætla að gefa sérhverju ykkar. Þið eruð frjáls. Ef þið verðið kyrr hjá mér, er það mér enn meiri ánægja. Og ég mun borga ykk- ur kaup mánaðarlega, auk fæðis og klæða.“ Anna stóð þögul. Hún viknaði svo, að hún fekk kökk í hálsinn. Þetta hafði komið henni alger- lega á óvart. Þó að hún hefði ekki afrekað neitt annað en að kenna þessari einu konu, þá hefði fimm ára strit hennar ver- ið ríkulega launað með því, sem hún var vottur að þetta kvöld. Þetta var áreiðanlega vísbend- ing um það, sem koma skyldi. O Anna hafði dregið það fram á síðustu stund, að segja flest- um konunum og börnunum, að hún væri á förum. Daginn, sem hún sagði frá brottför sinni, hafði hún varla hugrekki til að horfa í augu þeirra. Fæstar trúðu því í fyrstu, að hún væri í raun og veru að fara. Þegar þær gátu ekki efazt lengur, sýndu þær henni svo mikla ást- úð og umhyggju, að hún komst við. Margir sendu peninga til þess að létta henni ferðakostn- aðinn. Fátækustu og aumustu þrælarnir færðu henni rískökur. þurrkaðar baunir og sykur. Anna reyndi árangurslaust að skýra það fyrir þeim, að hún gæti ekki tekið þetta allt með sér. Konungurinn hafði verið þög- ull og önugur, allt til brottfarar- dagsins. Loks sá hann að sér. Hann tók Louis í fang sér og gaf honum silfursylgju og pyngju með hundrað dollurum, til þess að kaupa sælgæti fyrir á leiðinni. Svo snéri hann sér að Önnu og sagði: „Mem, þér eruð elskuð af alþýðunni, íbú- um hallarinnar og börnum kon- ungsins. Allir sjá eftir yður, þegar þér farið. En það verður svo að vera, af því að þér eruð góð og sönn kona. Ég hef oft reiðzt yður, og misst stjórn á
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.