Úrval - 01.12.1949, Síða 5

ALBERT SCHWEITZER
3
ianar — í frumskógunum ?“ Og
hún hafði svarað: „Ég ætla að
læra hjúkrun. Hvernig getur þú
þá farið án mín?“
Þau vissu bæði, að í frum-
skógum hitabeltisins mundi
læknisprófið eitt ekki duga
þeim; þau yrðu að hafa lyf, um-
búðir og skurðlæknistæki. Til að
afla fjár fyrir þessum útbúnaði
fór hann í hljómleikaferðir, hélt
fyrirlestra og stundaði ritstörf.
Á föstudaginn langa lögðu
þau hjónin af stað til Cape Lo-
pez í frönsku Mið-Afríku. Þar
eignuðust þau fyrsta vininn með-
al Afríkumanna, en hann hét
Jósep, og hafði einu sinni verið
matsveinn hjá hvítri fjölskyldu.
Jósep var leiðsögumaður þeirra
upp Ogoweána, þriggja daga
ferð í eintrjáningum til trúboðs-
stöðvarinnar í Lambaréné. Þessi
stöð var í hjarta pestarbælisins,
sem Schweitzer hafði lesið um,
þar sem dánartalan hækkaði ár
frá ári. Þar úði og grúði af mein-
vættum eins og tsetseflugum,
hvítum maurum, termítum og
moskitóflugum.
Þegar þau komu loks til Lam-
baréné, leit Schweitzer örvænt-
ingarfullur á konu sína. Þeim
hafði verið lofað svefnskálum
og tveggja herbergja sjúkra-
skýli úr bárujárni, en ekki svo
mikið sem skúr hafði verið reist-
ur. Hvar áttu þau að geyma hin
viðkvæmu skurðtæki, sem ryðga
svo fljótt í hitabeltinu ? Og hvar
lyfin?
Þau reistu tjaldbúðir í skyndi,
smurðu skurðtækin með feiti, og
tii þess að verja lyfin skemmd-
um, grófu þau glösin í jörðu ná-
lægt djúpum, svölum upp-
sprettulindum. Þetta atferli
vakti undir eins tortryggni
hinna innfæddu. Naktir menn,
sem líktust líkneskinu í Colmar,
söfnuðust umhverfis varðeld-
ana, en inn úr myrkviði frum-
skóganna komu hinir dverg-
vöxnu Pygmy-negrar, og síðan
Fangar og Zendehar, sem sverfa
tennur sínar oddhvassar til að
borða með þeim mannakjöt.
Jósep sagði, að skraf þeirra
vissi á illt; galdramennirnir boð-
uðu hatur og tortryggni í garð
aðkomumannanna. En Schweit-
zer horfði á hina innfæddu á-
lengdar og sá, að margir þeirra
voru sjúkir af mýraköldu, svefn-
sýki og ótal öðrum hitabeltis-
sjúkdómum.
„Við skulum taka til starfa!“
kallaði læknirinn til Jóseps.
„Komdu með sjúklingana hing-
að.“