Úrval - 01.12.1949, Page 41

SINN ER SIÐUR 2 LANDI HVERJU
39
ræðum áður en Sovétstjórnin
'kom til valda.
Ræðumönnum latneskra þjóða
er fjarri að nota kaldhæðni,
þeim lætur betur að krydda ræð-
ur sínar myndríkum skáldskap,
heimspekilegum orðatiltækjum
og tilvitnunum 1 bókmenntir.
Þeir eru venjulega sakaðir um
óþarfa málalengingar, og jafn-
óþarft skáldlegt hugmyndaflug.
Ég heyrði einu sinni stuttlega
clrepið á þenna mismun á mál-
siðum á fundi í félagsmálanefnd
S. Þ. í París. Fulltrúi Cuba, sem
var orðinn þreyttur á síendur-
teknum framítökum nefndar-
formannsins þegar fulltrúar
Suður-Ameríkuþjóðanna voru
að tala, sagði:
,,Með því að við erum hvorki
norrænir né engil-saxneskir, er
okkur ekki tamt að vera jafn
stuttorðir og gagnorðir og for-
maðurinn gerir kröfu til. Norð-
urálfbúum er það eiginlegt, en
við kunnum því bezt, að ræðu-
menn séu hugfleygir, tilfinn-
íngaríkir og áhrifamiklir. Frá
okkar bæjardyrum séð erum við
ekki með útúrdúra, þetta er okk-
ar máti að ræða málið.“
Þegar verið var að ræða
mannréttindayfirlýsinguna á
fundi S. Þ. í París, óskaði full-
trúi frá Suður-Ameríku eftir
því að 1 kaflanum um almanna-
tryggingar yrði notuð setning-
in ,,frá vöggu til grafar“.
„Svona setning á ekki heima
í alvarlegri yfirlýsingu,“ sagði
fulltrúi frá Vestur-Evrópu.
„En yfirlýsingin á að vera
fallega orðuð,“ sagði annar
Suður-Ameríkufulltrúi.
„Þetta er lögfræðileg yfirlýs-
inga — en ekki ljóð,“ tautaði
Beneluxfulltrúi.
Fulltrúi frá Bandaríkjunum
hvíslaði háðslega í eyra sessu-
nautar síns: „Því ekki „from
womb to tomb“*? Það rímar þó
að minnsta kosti.“
Áður en hið endanlega orða-
lag yfirlýsingarinnar var sam-
þykkt, komu fram tillögur um
ýmsar skáldlegar setningar.
En ef hinum enskumælandi
fulltrúum þykja hinir latnesku
starfsbræður sínir of orðskrúð-
ugir og Rússarnir óviðeigandi
kaldhæðnir, þá er þeim hollt að
minnast þess, að ræðumennska
þeirra er heldur ekki hafin yfir
gagnrýni. Enskar ræður eru
áhrifalausar í eyrum slav-
neskra og latneskra manna.
* ,,Frá móðurlífi til grafar“. —
Þýð.