Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 42
40
ÚRVAL
Það þarf mikla leikni til
að túlka á spænsku eða
rússnesku hið varkára orða-
lag engilsaxneskra ræðumanna
þannig að það verði sann-
færandi. Þýddar á rússnesku
hljóma ræður þeirra í rúss-
neskum eyrum eins og áherzlu-
laus orðstraumur, þó að auð-
vitað séu til undantekningar.
Það er t. d. óhugsandi, að frú
Vijaya Lakshmi Pandit frá
Indlandi verði misskilin eða
lítils metin, þegar hún flytur
mál sitt á ensku, og það er sam-
tímis túlkað á spænsku, frönsku,
rússnesku og kínversku. En
þessi samruni latnesks hita,
rússneskrar kaldhæðni og
enskrar nákvæmni í einum
ræðumanni er sjaldgæf undan-
tekning frá reglunni.
Og svo er það þessi undarlegi
eiginleiki, sem við köllum
kímnigáfu. Ég man eftir, að
bandarískur fulltrúi vildi vera
fyndinn eitt sinn á fundi í
fólksfjölgunarnefnd S. Þ.
,,Þessi tillaga hátttvirtrar
nefndarkonu,“ sagði hann,
„sannar, að konur geta verið
meira en til skrauts — þær geta
Mka verið til gagns.“
Hann leit til Sovétfulltrúans
og beið eftir að fá bros að laun-
um fyrir fyndnina. En Rússinn
sat stífur og alvarlegur og stökk
ekki bros. í Rússlandi þekkjast
ekki spaugsyrðin um kvenfull-
trúa á opinberum fundum og
þingum, sem Ameríkumenn
gera sér svo títt um. Flest eru
þessi spaugsyrði um kvenfólk-
ið tvíræð, og venjulega móðg-
andi fyrir hlutaðeigandi konu.
Og hér var auk þess ótvírætt
gefið í skyn, að konan stæði
manninum ekki jafnfætis. Skiln-
ingur Rússans á kurteisi fyrir-
munaði honum því að láta í
Ijós annað en þögula andúð.
Þessi tilraun Ameríkumannsins
til að brúa djúpið milli full-
trúanna með spaugsyrði, varð
þannig aðeins til að breikka
það.
Þessi dæmi um mismunandi
siðvenjur málsins og ólíkan
skilning á kímni varpa ljósi á
vandamál, sem er ofarlega á
baugi meðal félagsfræðinga, en
það er nauðsynin á auknum
skilningi og þekkingu þjóðanna
á siðum og menningu hver
annarrar. Það sem átt er við
með menningu í þessu sambandi
er ekki listir í merkingunni
bókmenntir, málaralist og högg-
myndalist, heldur sá háttur í
hugsun og breytni, sem þróast