Úrval - 01.12.1949, Qupperneq 56

54
tXRVAL
stærri og betur búinn heila en
aðrir, heldur að honum hafi á
einhvern hátt lærzt að notfæra
sér þá möguleika, sem venju-
legur mannsheili býr yfir, betur
en við hin. Það er merkilegt
rannsóknarefni, hvernig af-
burðamaðurinn lærir þetta!
Að lokum er kannski rétt að
leggja áherzlu á — þó að það sé
ef til vill óþarfi — að líffæra-
fræðingurinn fæst fyrst og
fremst við rannsóknir á heilan-
um sem efnislegum grundveiii
andlegrar starfsemi. Hann get-
ur ekki frekar en lífeðlisfræð-
ingurinn sagt, hvernig hinum
orku- og efnafræðilegu fyrir-
brigðum, sem skapa skilyrði til
flutnings skynáhrifanna frá ein-
um hluta heilans til annars, er
hægt að umbreyta í andlega
reynslu. En með því að athuga
byggingu heilans, og með því
að athuga þau áhrif sem stað-
bundnar skemmdir í þeirri bygg-
ingu hafa á starfsemi hugans,
vex þekking okkar smám sam-
an á þeim sérstöku líffræðilegu
skiiyrðum, sem virðast vera
nauðsynlegur grundvöllur and-
legrar starfsemi.
oo 4 co
Laun dyggðarinnar.
Aldraður bóndi, sem býr skammt sunnan landamæra Kanada
og Bandaríkjanna, minnist enn með ánægju, hvernig hann hlaut
eitt sinn 50 dollara að launum fyrir að vera góður og löghlýð-
inn þegn. Það var þegar bannlögin voru í gildi í Bandarikj-
unum og smyglið i algleymingi. Dag nokkurn kom smyglari
til bóndans og bauð honum 50 dollara, ef hann vildi lána sér
hlöðuna til afnota einn dag.
„Við ætlum að fela okkur þar einn dag með eitt hlass af
brennivini," sagði hann.
Bóndinn tók boðinu — og fór svo rakleitt til lögreglunnar.
Lögreglan hélt vörð um hlöðuna alla nóttina og allan næsta
dag og nótt, en smyglarinn kom aldrei.
Nokkrum dögum seinna kom hann til bóndans og borgaði hon-
um 50 dollarana.
,,En þú notaðir ekki hlöðuna," sagði bóndinn.
,,Jú, hún kom að tilætluðum notum. Meðan lögreglan var önn-
um kafin hérna, fórum við fjórar ferðir um engjaveginn hérna
fyrir handan.“
— Wall Street Journal.