Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 63
SKYNDIAFTÖKUR“ DAGBLAÐANNA
61
svona ákærum. Og Jim er ein-
mitt í þjónustu ríkisins. Ef við
ættum nú eftir að lesa einhvern
morguninn lognar svívirðingar
um hann í blöðunum? Flestir
trúa því sem þeir lesa — mér
varð það næstum á. Hvernig
getum við verndað okkur gegn
slíku?“
Filippus brosti beisklega. „Við
þurfum ekki aðeins að vernda
okkur sjálf, heldur þjóðina alla.
Og bezta ráðið til þess er að
nota heilbrigða skynsemi sína,
og láta ekki fæla sig eins og
hross í stóði.“
Hann dró fram blaðaúrklippu.
„Lofaðu mér að lesa fyrir þig
kafla úr ritstjórnargrein í Los
Angéles Daily News: „Hvað er
á bak við rógsherferðina, sem
nú er háð gegn dugandi vísinda-
mönnum, menntamönnum og
starfsmönnum hins opinbera ?
Er það aðeins pólitík á auðvirði-
legasta stigi? Eða hefur óttinn
við Rússa og tærandi óvissa um
framtíðina blindað sumt fólk
okkar á meðal fyrir miklu alvar-
legri hættu, þeirri hættu að
þjóðin fyllist hatri, umburðar-
leysi og tortryggni, og kalli af
þeim sökum yfir sig stjórn
grimmdarfulls lögregluríkis..
Filippus leit á konu sína. „Ég
held,“ sagði hann stillilega, „að
þetta sé hin raunverulega hætta,
sem ógnar okkur — og að ef
við ■— og sérhver landsins þegn
— notum ekki höfuðið eins og
til er ætlast, munum við engu
fyrr týna en einmitt því.“
„I fleiri en einni merkingu,“
bætti Rósalinda við að lokum.
* ¥ •
Óþarfi.
Það var á þeim árum, þegar 100 krónur þóttu dágóð vikulaun.
1 kaupstað úti á landi kemur inn í útsölu Áfengisverzlunar ríkis-
ins maður, sem hafði orð fyrir að vera þar tíður gestur, biður
um fjórar flöskur af brennivíni og leggur vikulaun sín, 100 krón-
ur, á borðið. Hann fær nokkra tíukrónaseðla til baka, stingur
þeim í vasann og býst til að fara. En þegar hann kemur fram
að dyrunum, staldrar hann við, og nærstaddur maður sér, að
hann á í miklu sálarstríði. Loks heyrist hann tauta fyrir munni
sér: „Nei, ég kaupi heldur brennivín fyrir það allt saman, annars
eyði ég því bara í einhvern djöfuls óþarfa!"