Úrval - 01.12.1949, Side 92

90
ÚRVAL
Að lokum var John Dickens
tekinn fastur fyrir skuldir og
settur í Marshalseafangelsi.
Heimilið tæmdist smám saman
að húsgögnum og Charles varð
að fara margar ferðirnar til
veðlánaranna. Bækurnar, sem
hann elskaði, voru seldar fyrst,
en síðar stólar, myndir, borð og
leirmunir, þar til fjölskyldan
varð að hafast við í tveim auð-
um herbergjum. Verkstjóri einn
í skósvertuverksmiðju, sem
liafði búið hjá þeim í Chatham,
og var auk þess tengdur frú
Dickens, bauðst til að taka
clrenginn í vinnu fyrir sex shill-
inga á viku. Verksmiðjan, sem
stóð á árbakkanum og moraði
af rottum, var óþrifaleg mjög og
full af fúaþef. ,,Starf mitt“,
skrifaði Charles, ,,var í því
fólgið að binda pappír yfir
svertukrúsir, fyrst olíuborinn
pappír og síðan bláan pappír,
svo varð ég að klippa pappírinn
allt í kring, rétt og nákvæm-
lega, unz krukkan var orðin eins
snyrtileg og smyrslabaukur úr
lyfjabúðinni. Þegar ég var bú-
inn að binda yfir nokkur hundr-
uð krukkur, átti ég að líma
þrentaðan miða á þær. Svo
byrjaði ég aftur á nýjan leik.“
I marzmánuði 1825 fluttist
frú Dickens með börn sín í
Marshalseafangelsið. Maður
hennar hélt enn launum sínum
hjá flotaskrifstofunni- en það
yoru sex sterlingspund á viku,
ög þar sem þau voru óhult fyr-
ir skuldheimtumönnum í fang-
elsinu, lifðu þau við miklu betri
kjör en þau höfðu gert undan-
farin ár. Charles og Fanny
fylgdust ekki með móður sinni
í fangelsið, en þau fóru bæði í
heimsókn til foreldra sinna á
sunnudögum og dvöldu þar
daglangt.
Misserið, sem Charles vann í
skósvertuverksmiðjunni, var
tími sorgar og niðurlægingar
fyrir hann. Honum fannst hann
vera auðmýktur og yfirgefinn,
sviftur öllu því, sem hafði gert
honum lífið þolanlegt. Svo mjög
gekk þessi reynsla nærri hon-
um, að enda þótt hann minntist
alloft á hana í bókum sínum,
sagði hann börnum sínum aldrei
frá henni.
Nokkru síðar brá til bata
í lífi Dickensfjölskyldunnar.
Móðir Johns Dickens lézt og
hann erfði 250 sterlingspund.
Og um svipað leyti losnaði hann
úr prísundinni, með því að
bróðir hans greiddi skuldina
fyrir hann. Loks komst hann á
eftirlaun, sem námu 145 pund-
um á ári, og fekk jafnframt
stöðu sem þingfréttaritari fyr-
ir dagblað eitt. Nokkrum mán-
uðum áður hafði Charles verið
komið í skóla, þar sem hann
var í tvö ár og lærði ensku, lat-
ínu, stærðfræði og dans. Þessi
námsár voru sælutími í lífi
hans, ekki sízt þegar aðbúð hans
í skólanum er borin saman við
ævi hans í svertuverksmiðj-
unni.
Dickens sóttist námið vel og