Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 97
ÆVISAGA DICKENS
95
stakri skilvísi og var að því
leyti ólíkur föður sínum.
Næsta ár, 1836, batnaði hag-
ur hans að miklum mun. Þœtt-
ir eftir Boz komu út í fyrstu
viku febrúar og seldust vel.
Nokkrum dögum síðar bauð ný-
stofnað útgáfufyrirtæki honum
14 pund á mánuði fyrir að skrifa
ævintýri svonefnds „Nimrod-
klúbbs“, ,,en meðlimir hans áttu
að fara í veiðiferðir og aðra
leiðangra og lenda í allskonar
vandræðum sökum klaufsku.“
Ævintýrin áttu að birtast í
mánaðarlegum köflum, og rit-
höfundurinn varð að haga frá-
sögn sinni eftir myndunum, sem
birtust með textanum. „Þetta
verk verður enginn hægðarleik-
ur,“ sagði Charles við unnustu
sína, „en tilboðið er of freist-
andi til að hafna því.“
Dickens tók nú til við að
semja fyrsta kaflann af Pick-
wick Papers. Það var ekki auð-
velt í fyrstu, en lagaðist þegar
hann kom að öðrum kaflanum.
„Ég er nú búinn að koma Pick-
wick og félögum hans upp í
Rochesterpóstvagninn og þeim
gengur ágætlega í félagsskap
með persónu, sem er gerólík öll-
um þeim, sem ég hef lýst hing-
að til, og sem ég er viss um að
verður velheppnuð.“
Þau Charles og Kata giftust
tveim dögum eftir að fyrsti
kaflinn af Pickwick kom út.
Hveitibrauðsdögunum eyddu
þau í þorpi einu í Kent. Eftir
viku var Charles orðinn órór og
vildi fara aftur til London.
Ástæðan er augljós: honum
leiddist að vera einn með eigin-
konunni til lengdar, en það þýð-
ir, að honum hafði orðið það
sama á og svo mörgum öðrum,
að rugla saman kynhvöt og ást.
En hann var fljótari að átta sig
á gönuhlaupi sínu en flestir aðr-
ir og líka snarráðari, því að
eftir viku hafði hann tekið
ákvörðun sína. I síðasta bréf-
inu, sem hann skrifaði konu-
efninu fyrir giftinguna, ávarp-
aði hann hana með orðunum:
„Ástkæra Wig“. Fyrsta bréf
hans til hennar eftir giftinguna
hófst á orðunum: „Kæra Kata“.
Haustið 1836 var nafn Pick-
wicks kunnara um þvert og
endilangt England en nafn for-
sætisráðherrans. Það er eftir-
tektarvert, að Pickwick Papers,
sem birtist mánaðarlega frá 31.
marz 1836 fram í nóvember
1837, vakti enga athygli fyrstu
fjóra mánuðina. Aðeins fjögur
hundruð eintök voru prentuð af
fyrsta hluta ritsins, en þegar
Samuel Weller kom fram á sjón-
arsviðið í fimmta kafla, fór sal-
an að aukast, og var komin upp
í fjörutíu þúsund eintök áður
en hinum mánaðarlegu köflum
lauk.
Aldrei fyrr hafði nokkurt rit
valdið slíku uppnámi í heimi
bókmenntanna og Pickwick.
Þeir, sem voru ekki allskostar
ánægðir með bókina, kölluðu
æðið „Bozomania“. Margskonar
varningur var nefndur effir