Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 7

ÍTALSKAR KVIKMYNDIR
5
náið samstarf að ræða. En það
er hafið yfir allan efa, að það
hefur haft ómetanlegt gildi
fyrir myndirnar, að þær hafa
verið mótaðar af víðsýni og
skáldlegum sköpunarmætti,
næstum ótrúlega víðtækri
mannþekkingu og þjóðfélags-
legum skilningi eins manns.
Það hefur gefið þeim heildar-
svip og tengt þær enn nánar
saman. Hugið að nafni hans
næst þegar þið sjáið góða
ítalska mynd.
Ég legg áherzlu á orðið
„góða“, því að eins og í öllum
löndum eru búnar til lélegar
myndir í Italíu — myndir sem
ekki hafa neitt listagildi og er
ætlað það eitt hlutverk að
mala gull með tilstyrk glæsi-
legrar leikkonu eða góðrar hug-
mvndar. Og ítalskar leikkonur
hafa óneitanlega vakið athygli
víða um heim, t. d. hrísgrjóna-
stúlkan Silvana Magnana og
Gina Lollobrigida, „stúlkan með
fallegustu brjóst í heimi“, sem
lék í frönsku myndinni Fanfan
la Tulipe. Þessar myndir afla
ítölskum myndum á sinn hátt
nýrra aðdáenda, hér eru nýjar
stjörnur sem menn vilja fá að
sjá aftur.
Að lokum skulum við líta á
hvað við megum eiga von á af
ítöiskum myndum í framtíð-
inni.
Mynd Vittorio de Sica,
Umberto D, hefur þegar verið
nefnd, einnig myndir Castell-
anis: Undir sól Rómar og Þa'ö
er vor, sem lýsir ungurn um-
ferðarsala er gerist sekur um
tvíkvæni. Myndir þessar eru í
sérflokki hvað snertir listrænt
gildi.
Af gamanmyndum er ein
sem heitir Lögregiumaöurinn
og þjófurinn. Fabrizi, (sem lék
prestinn í Óvarinni borg) leik-
ur lögreglumanninn, sem á að
handsama þjófinn Toto (vin-
sælasta trúð á ítalíu), ef hann
vill ekki eiga á hættu að missa
stöðuna. Þessi eltingarleikur er
sprenghlægilegur, en bezt af
öllu er, að þegar lögreglumað-
urinn hefur loks náð þjófinum,
er okkur sögð hjartnæm saga
um skyldleika og sannan fé-
lagsanda — án þess hið skop-
lega skemmist nokkuð. Þetta
sambland skops og tilfinninga
er ítalskt einkenni. Að lokum
er það nefnilega þjófurinn, sem
verður að draga lögreglumann-
inn í áttina til fangelsisins. En
sem endurgjald fyrir handtök-
una lofar lögreglumaðurinn að
senda fjölskyldu þjófsins bréf-
kort víðsvegar að af landinu til
þess að hún fái ekki að vita
hið sanna en haldi að hann sé
í söluferð. Það er sannur skáld-
skapur í þessum gamanleik
(eftir Zavattini) og myndin
rnun án efa verða vinsæl.
Rossellini hefur verið í öldudal
undanfarin tvö ár, með mynd-
ir eins og t. d. Stromboli, en
nýlega náði hann sér aftur á
strik með myndinni Evrópa 51,
þar sem Ingrid Bergman leik-