Úrval - 01.06.1953, Qupperneq 17

Fyrsta skáldsagan mín.
Grein úr „The Listener",
eftir R. C. Hutchinson.
FYRIR skömmu var ég að
snuðra í fornbókaverzlun í
Lincoln, þá rakst ég á skáld-
sögu með næsta vandræðalegu
nafni: Thou Hast a Devil. Það
var fyrsta bókin, sem kom út
eftir mig. Kápan var mygluð, en
hún var ekki velkt af mikilli
notkun, og ég keypti hana —
hún kostaði tæpa krónu — í
eim tilgangi að brenna hana.
lestinni á leiðinni heim opn-
aði ég hana og las nokkrar máls-
greinar. Og ég sagði við sjálfan
mig: „Er þessi hræðilega bók
sönn mynd af hugarástandi
mínu þegar ég var tuttugu og
eins árs?“
Ég reyndi að setja mig aftur
í hin ungu spor — tileinka mér
sömu hugsanir og tilfinningar
og höfðu hrærst með mér fyrir
tuttugu og fimrn árum — en
komst að raun um að það var
ekki hægt. Ég mundi að sjálf-
sögðu þær aðstæður, sem bókin
var skrifuð við. Þær voru ekki
rómantískar. Ég svalt þá ekki
í þakherbergi og ég skrifaði ekki
aftan á matseðla eða veðreiða-
miða. Ég bjó einn í íbúð, eða
J>ví sem talið var íbúð — í bæn-
um Norwich árið 1929, og á dag-
inn hafði ég þá atvinnu hjá vefn-
aðarvörurfyrirtæki, að skrifa
smáar tölur á stórar pappírsark-
ir — í hvaða tilgangi, var mér
aldrei fyllilega ljóst. Þetta var
venju fremur kaldur vetur; og
þegar mikil ófærð var á götun-
um, kom gamla konan sem tók
til hjá mér ekki, og þá var rúm-
ið mitt óuppbúið og óhrein mat-
arílát frá morgunverðinum á
borðinu þegar ég kom heim á
kvöldin. Áður en ég gat farið
að taka til, varð ég að þíða
skolprörið frá vaskinum með
fullum katli að sjóðandi vatni.
Það var ekki fyrr en þessum
andstyggilegu húsverkum var
lokið — klukkan átta eða níu
— að ég gat snúið mér að
,,snilldarverkinu“, og svo skrif-
aði ég að jafnaði um 1000 orð
á kvöldi. Mig furðar á þessum
afköstum. Ég er ekki svona fljót
ur að skrifa nú. En það er líka
að flestu leyti auðveldast að
skrifa fyrstu bókina. Sannleik-
urinn er sá, að áður en maður
hefur verið hrjáður og hrakinn
af gagnrýnendum og öðru fólki,
er maður vongóður og fullur