Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 39

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 39
DRENGJABÆR Við hverfum loks frá þessum lífsglaða bæ, þar sem maður mætir stöðugt hópum af drengj- um, sumum á leið í skóla eða til einhverrar vinnustofunnar, öðr- um sem eru bara að leika sér eins og drengja er siður um all- an heim. Við göngum inn í stjórnarbygginguna til þess að hitta séra Wegener, forstöðu- mann drengjabæjarins. Hann situr við stórt skrif- borð í kyrrlátri skrifstofunni — presturinn, sem er bæði prestur, íþróttamaður og kaupsýslumað- ur í einni persónu. Staðan, sem hann gegnir, krefst allra þessara eiginleika. Og svo fer hann að segja okk- ur frá Drengjabænum — hann nefnir tölur, segir frá einstökum börnum, drepur á framtíðará- ætlanir. Enda þótt bærinn geti ekki tekið á móti fleiri drengj- um, þarf samt að ráðast í ný- byggingar, til þess að drengirnir geti verið færri saman í her- j'o'S $ ■6ÍÍ- •« MEÐ 1000 IBTJA 37 bergi. Ekkert má spara til þess að þeir geti notið fullkomnustu kennslu og beztu skemmtana. Það verður líka að gera þeim ljóst, að menn verða að vinna fyrir peningum, en fá þá ekki fyrirhafnarlaust. Það er við mörg vandamál að glíma. — En það ánægjulegasta er, segir séra Wegener að lokum, að drengirnir gleyma næstum aldrei heimili sínu hér. Þeir koma aftur, oftast með konu og börn, til þess að sýna þeim bemskuheimilið, og til þess að sýna okkur konuna og börnin, máttarviðina í nýja heimilinu þeirra. Við höldum stöðugt í heiðri orð frumherjans — séra Flanagans: „Það eru engir slæmir drengir til.“ Drengirnir gera sitt til þess, að við verðum ekki fyrir von- brigðum. Þeir sanna með lífi sínu sannleiksgildi einkunnar- orða okkar. Ó. B. þýddi. Eins og vera ber. Maður sat við gluggann í stofunni sinni og horfði út. Hann kallar til konu sinnar, sem er frammi í eldhúsi: ..Þarna er konan, sem Charley Jones er svo ástfanginn af.“ Konan fleygði frá sér diskinum, sem hún var að þurrka, hljóp inn í stofuna og velti um lampa um leið. „Hvar, hvar er hún?“ spurði hún másandi. „Þarna. Konan í gaberdíndragtinni á horninu." „Asninn þinn,“ hvæsti konan, „þetta er konan hans.“ „Já, auðvitað," svaraði maðurinn. •— Goat Gaieties.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.