Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 62

60
tJRVAL,
Enska kennslukonan fékk leyfi
til að koma í stutta heimsókn til
negrabarnanna í bekk starfs-
systur sinnar, og var síðan flutt
í skóla fyrir hvít börn og kenndi
þar allan dvalartíma sinn. Blað-
inu verður tíðrætt um þetta at-
riði, og þó að athugasemdirnar
séu ekki margar né hvassyrtar,
leynir tilgangurinn sér ekki.
Löng grein með myndum
f jallar um hvor borgin sé betri
fyrir negra, New York eða Chi-
cago. Þar er mest áherzla lögð
á tölur og staðreyndir: hve
margir negrar eru í háum stöð-
um í hvorri borg fyrir sig, hve
mikil áhrif þeir hafa á stjórn-
málasviðinu, hve mörg fyrirtæki
eru í eigu negra o. s. frv., auk
faglegra mála svo sem: atvinnu-
möguleikar, verkalýðsmál og
menntunarmöguleikar. Greinin
er fróðleg, einkum fyrir Evrópu-
mann, sem er ókunnugur þess-
um málum, og sumir munu undr-
ast og gleðjast yfir því hve langt
negrarnir eru komnir á leið til
jafnréttis í sumum borgum og
ríkjum Bandaríkjanna. En einn-
ig hér eru atriði, sem skyndilega
varpa ljósi á þær öfugsnúnu að-
stæður, sem minnihluta kyn-
þáttur verður að búa við: t. d.
er stór mynd af áhrifamiklum
stjórnmálamönnum af negra-
kyni — þrír í hópnum bera
greinilega negraeinkenni, en
hina mundi engum Evrópumanni
koma til hugar að telja til negra.
Hér rekumst við á sama fyrir-
brigðið og í Þýzkalandi á dögum
gyðingaofsóknanna: fólki, sem
í öllum öðrurn löndum mundi
vera talið til almennra samborg-
ara, er skipað í sérflokk, af því
að þjóðin hefur af langri æfingu
lært að greina hin minnstu smá-
einkenni, sem ráða því hverjir
eiga að teljast ,,hreinir“ og
hverjið ekki.
Þetta var um helztu greinarn-
ar og myndirnar. Ef við athug-
um smærri greinar og annað
efni blaðsins verður okkur
smámsaman ljóst, að það er eitt-
hvað undarlegt. I blaðinu er
ekkert um utanríkismál, engar
fréttir af meira eða minna
merkilegum heimsviðburðum,
heldur ekki efni frá „hinni hvítu
Ameríku“, yfirleitt ekkert um
það, sem gerist fyrir utan hinn
þrönga heim negranna. Nokkrar
myndir eru af negrastúlku, sem
hefur á örskömmum tíma orð-
ið fræg næturklúbbasöngkona,
grein um negra, sem er að verða
frægur píanóleikari, önnur um
negrauppfinningamann, enn önn-
ur um negra, sem hefur opnað
næturklúbb í París í félagi við
hvítan mann o.s.frv. Ef frá eru
taldar tvær eða þrjár greinar um
efni, sem að vísu snertir negr-
ana, en hefur þó almennt gildi, er
ekki annað í blaðinu en greinar
og myndir af negrum, sem hafa
skarað fram úr á einn eða ann-
an hátt. Tilgangurinn er sjálf-
sagt góður, en hlutlausum áhorf-
anda finnst hún sjúkleg þessi
sjálfsupphafning á kostnað víð-
ari sjónarmiða. Allt blaðið ber-