Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 70

6S
tJRVAL
Heppnaðist einhverjum að
sleppa við fyrstu árásina, lenti
hann ætíð í einhverju þeirra
fyrirsátra, sem biðu í öllum átt-
um. Sá, sem einu sinni hafði
séð mannæturnar, sá aldrei ann-
an mann framar.
Hellirinn, þar sem morðingja-
flokkurinn hafðist við, lá á eyði-
stað og var meira en kílómetri
á dýpt. Við flóð seig vatnið mörg
hundruð metra upp í munnann.
Endrum og eins kom það fyrir,
að vopnaðir menn gengu fram-
hjá án þess að renna grun í, að
mannlegar verur hefðust við í
myrkrinu bak við hina röku,
slepjulegu steina. Aldrei var
vitað með vissu um tölu þeirra,
sem Sawney Bean og hyski hans
söddu matarlyst sína á, en gizk-
að er á, að á einum aldarfjórð-
ungi hafi þau orðið að bana
minnst þúsund manns.
Tunglskinsbjarta haustnótt
reið maður nokkur heim af
markaði. Kona hans sat fyrir
aftan hann á hestinum. í gjá
einni sátu Sawney og nokkur
af börnum hans fyrir þeim og
réðust á þau sem óargadýr
væru. Maðurinn varðist eftir
beztu getu með skammbyssum
og sverði og einnig heppnaðist
honum að slá tvo af árásar-
seggjunum niður.
I þessum harða hildarleik var
kona hans dregin af baki og
myrt fyrir augum hans. Konur
mannætanna steyptu sér yfir
hana og slátruðu henni á hinn
hryllilegasta hátt. Maðurinn
varð viti sínu f jær af ótta, hann
skildi, að sín biðu sömu örlög,
félli hann í hendur óvinanna.
Meðan hann berzt þarna upp
á líf og dauða, og einmitt í því
að kraftar hans eru á þrotum,
komu aðvífandi af tilviljun
tuttugu til þrjátíu riddarar. Þeg-
ar þeir nálguðust, flúðu morð-
ingjarnir allt hvað af tók inn í
skógarþykknið.
Maðurinn — sá fyrsti, sem
hafði með eigin augum séð
mannæturnar og komizt lifandi
af fundi þeirra — sagði nú
komumönnum hvað hafði gerzt.
Hann sýndi þeim sár sín og illa
leikið lík konu sinnar, sem morð-
ingjarnir höfðu dregið með sér
spöl, en ekki gefizt tóm til að
fela. Hlýtt var á frásögn hans
með mikilli furðu oð ákveðið var
að ríða beint til Glasgow. Þar
varð hann að endurtaka frásögn
sína í áheym allrar borgar-
stjórnarinnar, og borgarstjór-
inn sendi um hæl til konungsins
með nákvæma skýrslu um málið.
Þremur eða fjórum dögum
seinna kom Jakob konungur til
Galloway við fjórða hundrað
manns. Hann vonaði að nú
mundi loksins heppnast að koma
fyrir kattarnef þeim sökudólg-
um, er árum saman höfðu verið
slíkur ógnarvaldur í suðvestur
hluta ríkisins. Maðurinn, sem
hafði séð Sawney Bean, var
leiðsögumaður, en auk þess voru
sporhundar hafðir í förinni.
Snemma morguns var byrjað