Úrval - 01.06.1953, Side 75

Úrval - 01.06.1953, Side 75
,POKAPRESTUR“ EYJAÁLFUNNAR 73 veiðihundum, en gáfust fljótt upp á því; hundar þessir reynd- ust gagnslausir. Með tímanum hafa þeir komið á legg sérstöku „kengúruhunda“-kyni, gróf- hærðum, háleggjuðum mjóhund- um, sem eru í hópi þeirra fáu fer- fætlinga, er geta elt uppi full- orðna kengúru. Kengúruveiði getur staðið frá birtingu og allt fram í rökkur og endað með hundadrekkingu, því „karltetr- ið“ notar ekki sparkvörnina nema í ýtrustu neyð. I þess stað stekkur hann oft út í grunnt vatn, eða á, ef þess er kostur, veður út þar til vatnið tekur honum í mitti og bíður svo. Þegar hundarnir koma syndandi út til hans, tekur hann þá í hnakkadrambið, færir þá í kaf og heldur þeim niðri þangað til þeir hætta að brjótast um. Það hefur komið fyrir, að kengúra hefur drekkt hálfri tylft hunda á þennan hátt. Kengúrum líkar lífið bezt, þegar þær geta setið tímunum saman á hækjum sínum í sól- bliknuðu grasinu, eins og kan- ínur á akri, fengið sér blund við og við, smákroppandi og fitjandi upp á trýnið. Þær fara líka stundum í allskonar stökk- leiki, eins og kanínur og enda- lausa eltingarleiki, sem helzt líkjast ,,síðastaleik“ krakkanna. Mesta sæla kengúrunnar, á tunglskinsbjörtum kvöldum, þegar gresjan merlar í mána- silfri, er að bíta grasið í friði og ró með félögum sínum og svo við og við að létta sér dálítið upp og fara í „eina bröndótta", þ. e. a. s. hnefaleik. Kengúran hefur verið örlaga- ríkur þáttur í búskap Ástralíu- manna frá öndverðu. Fyrst og fremst voru þær aðal fæðuteg- und frumbyggjanna, — sem auð- vitað notuðu aðallega kasttré sín (Boomerang) við að vinna á þeim. Og jafnþýðingarmikið búsílag var kjöt þeirra fyrir fyrstu landnemana. Kengúru- kjöt er fremur gróft, en lærin eru oft á borðum hjá sveitafólki og kengúruhala-súpa er talin ljúffengari en nautshala-súpa. Ástralíumenn flytja mikið af henni út til sælkera um allan heim. Ástralíumenn búa líka til rétt, sem nefnist ,,steamer“, sem er kengúrukjöt soðið með reykt- um svínslærissneiðum. Siðmenning nútímans hefur hrakið kengúrumar inn á hinar víðáttumiklu gresjur inni í land- inu. Þar lifa þær og tímgast ört. Þegar þurrkar ganga, gera þær mikið tjón á nytjalandi, því þær eru beitarfrekari en sauðkindur. Fjárbóndi einn taldi nýlega meira en 2000 í hóp. Kengúruveiðar eru mikið stund- aðar í sumum héruðum; meira en milljón skinn koma á mark- aðinn árlega. Skinnin em ágæt í hanzka og skófatnað, og loð- feldirnir eru veigamikill útflutn- ingsliður. Kengúran gefur einnig efni í óteljandi kynjasögur, sem undr- andi ferðamönnum eru sagðar í
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.