Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 34

32
ÚRVAL
reynzt erfið í skauti. Þeir gefa
tilfinningum sínum lausari
tauminn en við, en hafa að sumu
leyti heilsteyptari skapgerð. Og
þeim er betur gefinn hæfileiki
til að gleðjast yfir litlu.
Ég hef oft haft tækifæri til
að dást að því hve nautnafull
gleði getur ljómað af öllum til-
burðum tatara, sem eignast hef-
ur sígarettu. Einkum ef ég ber
það saman við kæruleysislega
tilburði okkar þegar eins stend-
ur á. Tatarinn kveikir sjaldan í
sígarettunni strax og hann fær
hana. Hann heldur henni í ann-
arri hendi, flytur hana yfir í
hina, horfir á hana, fer helzt
eitthvað frá. Stundum lætur
hann sem hann hafi gleymt
henni. Hann leggur hana frá sér,
að því er virðist til þess að geta
glaðzt yfir að finna hana aftur.
En hvernig sem hann fer með
hana, þá kemst hún alltaf ó-
sködduð gegnum ritúalið. Og að
lokum kveikir hann í henni. En
áður en sú stund rennur upp,
virðist hann hafa notið dýrlegs
unaðar af ef tirvæntingunni einni
saman.
Og er það ekki í rauninni svo,
að margt í lifnaðarháttum tat-
aranna, sem við höfum lagt
þeim til lasts, höfum við síðan
tekið upp eftir þeim? Flökku-
tataramir átu áður fyrr hrátt
kjöt og voru af þeim sökum kall-
aðir hundar. En svo kom að því,
að hrátt „buff“ og hrátt græn-
meti var talið heilsusamlegur og
fínn matur. Þeir kusu helzt að
flakka um með tjald, sofa í
kulda, og borða við eld við tjald-
dyrnar. Einn góðan veðurdag
uppgötvuðum við blessun tjald-
lífsins og gerðust útilegumenn
að hætti tatara í sumarleyfum
okkar. Tatararnir flökkuðu stað
úr stað og sættu ámæli fyrir, en
nú eru ferðalög talin heilsubót
og meira stunduð en nokkru
sinni fyrr í sögu þjóðanna. Tat-
arar hafa oftast hliðrað sér hjá
erfiðisvinnu. Einnig í því efni
fetum við í fótspor þeirra. Við
leggjum allt kapp á að búa til
vélar til að létta af okkur strit-
inu. Þær þjóðir sem lengst eru
komnar í því að láta vélar strita
fyrir sig, eru taldar á hæstu
menningarstigi. Það býr tatari í
okkur öllum, en það er ekki fyrr
en hann stígur út úr okkur og
við sjáum hann álengdar, að við
finnum hvöt hjá okkur til að
tala illa um hann.

Texasbúi kvartaði undan iliri meðferð í réttinum.
„Ég var tekinn fastur í gærkvöldi fyrir að kyssa stúlku á
almannafæri," sagði hann, „og þegar dómarinn sá hana, dæmdi
hann mig í tíu dolíara sekt fyrir að vera ölvaður á almannafæri."
— Coronet.