Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 23

ÞAÐ SEM ÉG SEGI MANNINUM MlNUM EKKI
21
Það hafði aldrei hvarflað að
honum að neitt væri athugavert
við þetta háttarlag hans. En
það skyldi ekki standa á hon-
um að breyta þessu, aðeins ef
Vera vildi minna hann á þegar
hann gleymdi því. Vera varð
jafnundrandi þegar hún sá, að
Sveini sárnaði ekki þó að hon-
um væri bent á galla sína. Þau
lofuðu bæði að gera tilraun til
að bæta ráð sitt.
Nokkrum vikum síðar mætti
ég Veru á götu. „Við höfum
aldrei verið eins hamingjusöm
og nú,“ sagði hún. „Nú hendum
við bara gaman að „piparsveina-
venjum“ Sveins, og svo ræðum
við skoðanamun okkar í stað
þess að rífast um hann.“ Dæmi
Veru og Sveins sýnir, að það er
eins hættulegt að þegja um smá-
muni og að klifa sífellt á þeim.
Þegar hjón segja mér, að
þau hafi aldrei haldið neinu
leyndu hvort fyrir öðru, þá
segi ég að það sé ósatt! Jafn-
vel í hinum farsælustu hjóna-
böndum geyma hjónin einhver
leyndarmál hvort fyrir öðru.
Það getur jafnvel stuðlað að
aukinni hamingju þeirra. Eg
þekki konu, sem gift er mjög
bráðlyndum manni. Þau áttu
son, sem gekk í skóla. Dag
nokkurn hringdi yfirkennarinn
út af því hve illa drengnum sótt-
ist námið. Konan sagði manni
sínum ekki frá þessu, því að hún
vissi, að það mundi kosta mik-
inn heimilisófrið. I stað þess
tók hún að fylgjast með námi
drengsins og hjálpa honum þeg-
ar með þurfti. Enn þann dag í
dag veit maðurinn ekki um
þetta og önnur smáatvik varð-
andi uppeldi drengsins. Hjóna-
bandið er farsælt, kannski ein-
mitt af þessum sökum.
Eitt af því, sem konur halda
hvað mest leyndu fyrir mönn-
um sínum er draumurinn um
fyrirmyndareiginmanninn. Það
er staðreynd, að margar konur
dreymir um, að menn þeirra
hefðu dálítið meiri karlmanns-
lund en þeir hafa! Þegar ég um
daginn heyrði kvenfyrirlesara
korna með þá gamalkunnu stað-
hæfingu, að nútímakonan sætti
sig ekki við að vera elskhuga
sínum undirgefin, gat ég ekki
annað en brosað með sjálfri
mér. Sannleikurinn er sá, að
þrjár af hverjum fjórum kon-
um, sem leitað hafa til mín um
hjálp, vilja að maður þeirra sé
húsbóndinn á heimilinu. Þær
hafa orðið fyrir vonbrigðum út
af geðleysi hans. Ung kona
sagði nýlega við mig: Þessar
leiðbeiningabækur um hjóna-
bandsmál leggja bara áherzlu á
að maður eigi að vera góður og
tillitssamur. Ég fyrir mitt leyti
kysi nú að maðurinn minn væri
dálítið frumstæðari, dálítið
meiri karlmaður!“
En þetta kemur engri konu til
hugar að segja við mann sinn!
Hættulegustu leyndarmálin
fyrir hjónabandshamingjuna
beld ég séu þau sem snerta ást-
arsamband utan hjónabandsins.