Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 21

Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 21
ÞAÐ SEM ÉG SEGI MANNINUM MlNUM EKKI 19 fyrir þau að trúa hvort öðru fyr- ir slíkum leyndarmálum. Unga konan hér að framan ásakar sig með réttu, að mínu áliti, fyrir þá heimsku að segja manninum sínum frá atburðum, sem hann gat ekki séð í réttu ljósi. Sanneikurinn er sá, að þegar maður hefur fundið lífsförunaut sinn — þann sem manni finnst að maður muni geta elskað allt lífið — þá verður öll fyrri ást- arlífsreynsla hégómi, sem engu máli skiptir. En það er nú einu sinni svo, að enginn getur með vissu vitað, hvaða tilfinningar bærast innst með öðrum manni og hvemig hann muni bregðast við í hverju máli. „Trúnaðarstundir" eins og um getur hér að framan eru til þess fallnar að koma illu af stað, þó að ekki takist alltaf svo illa til að úr verði skilnaður. Ef þér vitið með sjálfum yður, að fyrri ástir yðar geti ekki haft nein áhrif á hjónaband yðar þó að þér haldið þeim leyndum fyrir maka yðar, þá haldið þeim um fram allt leyndum, það er mitt ráð. Á brúðkaupsnóttina geta brúðhjónin skipzt á öðrum og miklu hugnæmari trúnaðarmál- um . . . Þegar talið berst að því hvað maður eigi að segja þeim sem maður elskar, þá dettur mér alltaf í hug Sveinn og Vera. Þau áttu — og eiga væntanlega enn — heima í smábæ í Mið-Svíþjóð. Sveinn hafði góða atvinnu og undi vel hag sínum, og Vera var einnig ánægð með hlutskipti húsmóðurinnar. Þau voru ást- fangin og hamingjusöm og áttu ekki við nein erfið vandamál að glíma. En það breyttist. . . Það var beggja sök, að nærri lá að hjónaband þeirra færi út um þúfur vegna margra smá- vægilegra ásteytingarsteina, en meginorsökina á því hvernig fór verður Vera að taka á sig. Hún var nefnilega alltof þögul um marga smámuni, sem betra hefði verið að tala um. Og svo hafði hún alveg misskilið það sem hún hafði lesið í bókum um tillitssemi í hjónabandi. Þannig var mál með vexti, að Sveinn hafði verið helzt til lengi ókvæntur áður en hann hitti Veru. Piparsveinum hættir til að verða, vanafastir og venja sig á ýmsa undarlega siði, og Sveinn var engin undantekning að því leyti. Hann brá ekki vana sínum frá piparsveinaárunum, eftir að hann kvæntist. Þegar hann kom heim úr vinnunni, sparkaði hann af sér skónum frammi í forstofu og lét þá liggja þar sem þeir duttu. Svo fór hann á sokkunum inn í svefnherbergið og smeygði sér í inniskóna og gamla, trosnaða sloppinn, nýjan slopp vildi hann ekki sjá. Því næst fór hann fram í eldhús þar sem Vera var að taka til matinn. Meðan þau spjölluðu saman var hann á sí- felldu randi milli kæliskápsins, búrsins og matborðsins að ná sér í bita. Og með fingrunum, 3*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.