Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 15

Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 15
RÝTINGURINN 13 Drengurinn hafði fengið rýt- inginn í jólagjöf. Síðan hafði faðirinn öðru hvoru spurt um hann. Drengurinn var hirðu- laus um dótið sitt, og þegar hann týndi einhverju af leik- föngum sínum, reyndi móðirin að útvega önnur sömu tegund- ar, ef hún gat, til þess að forð- ast ákúrur. Það var mikil skammsýni og eigingirni, og raunar tilgangslaust, því svik- in komust undartekningarlaust upp, ef frá eru talin nokkur vafatilfelli. Það var lítill vandi að greina á milli nýrra og not- aðra hluta. Vafatilfeilin lét hann liggja milli hluta, hann hafði ríka réttlætiskennd og kaus Iieldur að eiga á hættu að trúa ósannindum heldur en að hafa fólk fyrir rangri sök. En um rýtinginn gengdi allt öðru máli. Hann hafði sjálfur fengið hann hjá föður sínum þegar hann var sex ára, og þegar hann afhenti syni sínum hann á jólunum hafði hann lagt áherzlu á, að sérstakar skyldur fylgdu því að eiga hann. Gagnstætt öllu öðru, sem drengurinn hafði átt til þessa, var hann óbætanlegur. Þegar l'.ann bað um að fá að sjá hann, skoðuðu þau öll þrjú hárbeitt blaðið og slitið slíðrið með há- tíðlegri andakt, sem var sam- fara vitund þess, að margar dýrmætustu endurminningar mannsins væru tengdar honum. Hann sagði frá því, að sem barn hefði hann alltaf gengið með hann við skátabeltið sitt, og sér hefði fundizt hann langt haf- inn yfir þá drengi, sem ekki áttu svona rýting. Mæðginin vissu bæði, að af öllum gjöfum — sem raunar voru aldrei marg- ar, börn fengu ekki svo mikið af gjöfum í þá daga — hafði honum þótt vænzt um rýting- inn. Nú hafði hann gefið hann syni sínum, sem var nýorðinn fimm ára, og bara til þess að gera það hafði hann geymt hann vandlega öll þessi ár. Að minnsta kosti fannst honum það nú. Drengurinn roðnaði og horfði skelfdur á föður sinn. Augu hans fylltust tárum. ,,Hann — hann er týndur,“ hvíslaði hann. ííann kreisti skeiðina svo að litlu hnúarnir hvítnuðu. Móðirin hellti kaffi í bolla mannsins. Hönd hennar skalf. .,Við finnum hann áreiðanlega," sagði hún óðamála. Hann fékk sér sykur og rjóma og hrærði í bollanum, á meðan stóð hún við hlið hans og neri svuntuna milii handanna. Hann leit á hana samanbitnum vör- um. „Þú vissir það þá,“ sagði hann kuldalega, „hvað hélztu að þú gætir leynt mig því iengi ?“ Hjarta hans barðist hart og þungt af reiði. Þetta var há- markið, hugsaði hann. Hún settist við hliðina á drengnum, sem sat enn með krepptan hnef- ann um skeiðina, án þess að borða.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.