Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 67

1 STUTTU MÁLI
65
greindarvísitöluna 100 í fyrra
skiptið höfðu 10% í seinna
skiptið ýmist yfir 112 eða und-
ir 88. Þetta sýnir, að taka ber
niðurstöðum greindarmæling-
anna með fyllstu varúð. Barn
sem í eitt skipti fær vísitöl-
una 80, getur í annað skipti
fengið töluna 70, sem nálgast
fábjánastigið, og getur þess-
konar rangt mat haft hörmu-
legar afleiðingar.
Þessar breytilegu niðurstöður
af mælingum geta verið af ýms-
um orsökum. Þannig getur
miklu ráðið í hvernig skapi
barnið er, hvort það er frískt
eða iíla fyrir kallað, hvort það
er órólegt, hvert viðhorf þess
er til kennarans, hvort það hef-
ur áhuga á prófinu og löngun
til að gera eins vel og það get-
ur o. s. frv.
Önnur merkileg niðurstaða
af rannsóknum þeim, sem hið
enska læknablað skýrir frá er
sú, að gáfur séu ekki nærri
eins stöðugar og óbreytanlegar
og ætlað hefur verið. Allmörg
börn voru greindarprófuð með
jöfnu millibili frá aldrinum 6
til 18 ára. Það kom í ljós, að
miklar breytingar urðu á
greindarvísitölu sumra þeirra.
Hjá 9% þeirra breyttist hún
um 30 stig eða meira og hjá
þriðjungnum var breytingin 20
stig eða meira. Það kom í ljós,
a.ð ytri aðstæður, slæmar eða
góðar heimilisástæður, örygg-
istilfinning bamanna eða ör-
yggisleysi o. fl., getur heft eða
örvað greindarþroska þeirra, á
sama hátt og mataræði og
þjálfun hefur mikil áhrif á
Iíkamsþroska. — Magasinet.
Hljóðfæri frá steinöld.
I mannfræðisafninu Musée de
l’Homme í París hafa forn-
minjafræðingar sett saman að
nýju hljóðfæri frá steinöld.
Eins og við er að búast, er
þetta hljóðfæri úr steinhellum.
Franski þjóðfræðingurinn
Georges Condominas kom ný-
lega úr rannsóknarleiðangri frá
Indókína og hafði þessar hell-
ur með sér. Condominas heim-
sótti ættflokkana, sem eiga
heima í suðaustur hluta Viet
Nam þar sem Mekongáin á
upptök sín. Kvöld eitt heyrði
hann í þorpi þar sem hann
gisti, að vegagerðarmenn
skammt þar frá hefðu fundið
nokkra stóra, gráa steina.
Steinafundur við vegagerð er
ekki umtalsverður og Condo-
minas grunaði því að hér væri
um óvenjulega steina að ræða.
Iiann fór á vettvang næsta
morgun og fann þar 11 stein-
hellur. Sú stærsta var einn
metri á lengd, 15 sm breið og
5 sm þykk og vó rúm 10 kg.
Sú minnsta var 55 sm á lengd.
Þjóðfræðingurinn tók eina af
þessum undarlegu hellum upp,
og meðan hann var að velta
fju-ir sér til hvers steinar þess-
ir hefðu verið notaðir, drap
hann fingri á hana. Mikil varð
undrun hans þegar hellan gaf