Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
„Víst eruð þér falleg núna.
Þér mynduð alltaf vera það —“
Ég var rétt búinn að rekast á
Jim og Dóru sem voru að
dansa saman. Ég tók eftir að-
dáuninni í augum hans,“ — ef
þér væruð hamingjusöm.“
„Það er ekki alltaf auðvelt að
vera hamingjusamur.“
„Það er hverju orði sannara.
En þó að maður sé ekki alltaf
jafnhamingujsamur, þá læzt
maður vera það. Það hjálpar
öðru fólki —“
„Allan er ekki hamingjusam-
ur,“ sagði hún blátt áfram.
„Þessvegna get ég ekki verið
það.“
Hversvegna er hann ekki ham-
ingjusamur ?“
„Af því að hann giftist mér.
Ég var ekki rétta stúlkan fyrir
hann. Það var aðeins af því að
ég hjálpaði honum þegar hann
átti erfitt —“
„Er það ekki þetta sem móð-
ir hans heldur fram?“
„Og það er satt,“ hvíslaði hún.
„Trúir hann öllu sem hún
segir?“
Ég veit það ekki. Stundum—“
Hún gaut til mín augunum eins
og hún væri í vaf a um hvort ætti
að halda áfram. „Stundum held
ég að hann sé hræddur við hana.
„Hræddur?“ Ég minntist frú
Harding — ég hafði meira að
segja sjálfur verið hálfsmeykur
við hana.
„Henni þykir svo vænt um
hann — ég held að hún búist við
of miklu af honum. Stundum
hefur það hvarflað að mér að
hann hafi fengið heiðursmerkið
af því að hann varð að fá það
— hennar vegna.“
„Vitleysa. Hann fékk heiðurs-
merkið af því að hann sýndi
hugrekki — þegar hann var
sjálfur í lífshættu.“ Ég hló
hæðnishlátri. „Þannig verða
flestir okkar hetjur.“
Hún reyndi að kreista upp úr
sér hlátur og svo héldum við
áfram að dansa. — Skömmu
seinna svifum við Rústa yfir
dansgólfið. Hún dansaði vel og
fjörlega. Hún var ekki falleg,
en hún dró að sér athygli hvar
sem hún fór. Ég held að Dóra
hafi ekki valið fyrir hana kjól-
inn sem hún var í. Hann var
hárauður með víðu pilsi — ef
til vill ekki alveg samkvæmt nýj-
ustu tízku, en þó stílhreinn.
„Hvernig kanntu við þig,
læknir?“ spurði hún. „Skemmt-
ir þú þér vel?“
„Ágætlega. Og unga fólkið
hefur gott af þessu. Það hjálp-
ar því til að þrauka af veturinn.
Og þegar þar að kemur finnur
þú upp á einhverju öðru —“
„Þetta eru elskulegir krakkar
— flestir að minnsta kosti.“
Mér varð litið á hana. Þegar
horft var á hana frá hlið, sást
bezt djörfungin og festan í
vangasvipnum. Ég sá ekki augu
hennar, en þau voru reglulega
falleg. Ég býst við að hún hafi
verið að skima eftir Jim og
Dóru. Þau voru alltaf að dansa
saman. Enginn virtist hafa vit