Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 31

Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 31
I»eir komu til Evrópu fyrir 1000 árum og hafa flaklcað þar um siðan. TATARAR í EVRÓPU Úr „Hörde Ni“, eftir Ivar Lo-Johansson. T TM árið 1000 komu tatarar fyrst til Evrópu. Lengi vel héldu menn, að þeir væru Egypt- ar, eða Grikkir. Þess hefur jafn- vel verið getið til, að Hómer hafi verið tatari. Oft voru þeir nefnd- ir eftir því landi, sem þeir komu frá. Til Svíþjóðar komu tatarar árið 1512, sennilega frá Dan- mörku eða Skotlandi. Aldrei voru þeir þó kallaðir Danir eða Skotar í Svíþjóð. En árið 1766 kom fram í dags- ljósið merkileg heimild varðandi uppruna tataranna, nánast af tilviljun. Lítið, austurrískt dag- blað skýrði frá því samkvæmt bréfi frá einum fréttaritara sín- um, að austurrískur klerkur í Indlandi hefði fundið þar hjá stúdentum lítið orðasafn yfir indverska mállýzku. Þegar hann kom heim, las hann úr orðasafn- inu fyrir nokkra ungverska tat- ara, og kom þá í ljós, að þeir skildu nærri hvert orð. Þetta atvik vakti forvitni manna og málið var rannsakað nánar. Við samanburð á indverskum mál- lýzkum og romanes — máli tat- aranna — kom í Ijós, að það er af fomindverskum stofni. Auk málskyldleikans hafa líffræði- legar athuganir styrkt menn í þeirri trú, að tatarar séu af índ- verskum uppruna og hafi komið þaðan til Evrópu fyrir nærri 1000 árum. Um orsökina vita menn ekkert. Miðaldirnar voru blómaskeið tataranna í Evrópu. Þeir mættu allsstaðar lotningu, voru taldir fjölkimnugir og forspáir. Þeir höfðu aðgang að konungahirð- um og umgengust aðalinn, páf- inn lagði þeim liðsyrði. Þeir voru taldir fyrirmenn og eftirsóttir elskhugar. 1 Budapest í Ung- verjalandi höfðu tveir flokkar manna rétt til að fara yfir brýrn- ar án þess að borga brúartoll — háaðallinn og tatarar. Það var ekki af fátækt, heldur af því að þeir voru frjálsbornir. En þetta breyttist fljótlega. Tatarar kváðust vera pílagrímar og hyggðust dvelja sjö ár í lönd- unum, sem þeir vitjuðu. En brátt kom í ljós, að það var alls ekki ætlun þeirra að fara aftur. Hófst þá í ýmsum löndum barátta fyr- ir útrýmingu þeirra. Karlmenn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.