Úrval - 01.06.1954, Síða 31

Úrval - 01.06.1954, Síða 31
I»eir komu til Evrópu fyrir 1000 árum og hafa flaklcað þar um siðan. TATARAR í EVRÓPU Úr „Hörde Ni“, eftir Ivar Lo-Johansson. T TM árið 1000 komu tatarar fyrst til Evrópu. Lengi vel héldu menn, að þeir væru Egypt- ar, eða Grikkir. Þess hefur jafn- vel verið getið til, að Hómer hafi verið tatari. Oft voru þeir nefnd- ir eftir því landi, sem þeir komu frá. Til Svíþjóðar komu tatarar árið 1512, sennilega frá Dan- mörku eða Skotlandi. Aldrei voru þeir þó kallaðir Danir eða Skotar í Svíþjóð. En árið 1766 kom fram í dags- ljósið merkileg heimild varðandi uppruna tataranna, nánast af tilviljun. Lítið, austurrískt dag- blað skýrði frá því samkvæmt bréfi frá einum fréttaritara sín- um, að austurrískur klerkur í Indlandi hefði fundið þar hjá stúdentum lítið orðasafn yfir indverska mállýzku. Þegar hann kom heim, las hann úr orðasafn- inu fyrir nokkra ungverska tat- ara, og kom þá í ljós, að þeir skildu nærri hvert orð. Þetta atvik vakti forvitni manna og málið var rannsakað nánar. Við samanburð á indverskum mál- lýzkum og romanes — máli tat- aranna — kom í Ijós, að það er af fomindverskum stofni. Auk málskyldleikans hafa líffræði- legar athuganir styrkt menn í þeirri trú, að tatarar séu af índ- verskum uppruna og hafi komið þaðan til Evrópu fyrir nærri 1000 árum. Um orsökina vita menn ekkert. Miðaldirnar voru blómaskeið tataranna í Evrópu. Þeir mættu allsstaðar lotningu, voru taldir fjölkimnugir og forspáir. Þeir höfðu aðgang að konungahirð- um og umgengust aðalinn, páf- inn lagði þeim liðsyrði. Þeir voru taldir fyrirmenn og eftirsóttir elskhugar. 1 Budapest í Ung- verjalandi höfðu tveir flokkar manna rétt til að fara yfir brýrn- ar án þess að borga brúartoll — háaðallinn og tatarar. Það var ekki af fátækt, heldur af því að þeir voru frjálsbornir. En þetta breyttist fljótlega. Tatarar kváðust vera pílagrímar og hyggðust dvelja sjö ár í lönd- unum, sem þeir vitjuðu. En brátt kom í ljós, að það var alls ekki ætlun þeirra að fara aftur. Hófst þá í ýmsum löndum barátta fyr- ir útrýmingu þeirra. Karlmenn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.