Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 94

92
tJRVAD
en ekki vegna sjálfs sín. Phil
Dodson myndi ekki hugsa um
sjálfan sig fyrr en í síðustu lög.
„Sjáðu til,“ sagði hann um
leið og hann tróð tóbaki í píp-
una sína.“ Dóru finnst hún bera
einskonar ábyrgð á velferð Jims.
Hann hafi gert svo mikið fyrir
okkur öll og þessvegna —“
„Bull og vitleysa!" sagði ég
reiður. „Hann hefur ekki gert
neitt fyrir okkur. Hann barðist
fyrir land sitt — eins og við
gerðum öll eftir beztu getu —“
„Laukrétt," sagði Phil róleg-
ur. „Þannig lítum við á málið.
Dóra er bezta og elskulegasta
stúlkan í heiminu. En hún er
rómantísk —“ hann reyndi að
kveikja í pípunni, en það tókst
ekki. „Ég held að við höfum
flest búizt við því að lífið væri
rómantísk sæla — það væri
sjálfsagður hlutur. Ef við verð-
um fyrir vonbrigðum, viljum
við hætta leiknum.“ Hann brosti.
„Ef til vill litu forfeður okkar
skynsamlegar á hlutina. Þeir
vissu að lífið var erfitt. Þeim
var kennt að gera skyldu sína
og fengu enga borgun fyrir
yfirvinnu. Þetta eru harðir kost-
ir. En gamla fólkið vissi að
minnsta kosti hvar það stóð.“
Hann leit á mig. Hvers get-
um við krafizt?"
„Einskis", sagði ég. „Við get-
um einskis krafist.“
„Og hvað er varanlegt?“
„Sálarfriður — að vera sátt-
ur við sjálfan sig.“
Hann varð hugsi.
„Ég býst við að það sé það
sem okkur vantar," sagði hann.
Hann renndi sér niður af borð-
inu.
„Ég er að hugsa um annað
— það er út af Allan. Ef til vill
ætti ég ekki að segja þér frá
því. En þú ert læknir — og við
leitum til þín þegar eitthvað
bjátar á. Allan er farinn að
drekka. Það lá við að ég yrði
að bera hann heim hérna um
kvöldið. Ég býst við að Magga
sé orðin því vön. Hún reis ekki
einu sinni upp úr stólnum. Hún
rétti bara fram hendurnar og
hann féll á kné og grúfði and-
litið í kjöltu hennar. Hann há-
grét eins og krakki. Hún sat
kyrr, strauk hár hans og gaf
mér bendingu um að fara. Ég
fór. En ég hef aldrei séð hana
svona fyrr — hún var svo skyn-
söm — það var eins og hún vissi
svo mikið —.“ Phil leit íbygginn
til mín. „Hvað er það, sem hún
veit? Hvað heldur þú að gangi
að vesalings piltinum?"
„Móðurást."
„Ástandið er slæmt. Ef hann
athugar ekki sinn gang, verður
liann rekinn úr skólanum." Phil
fór að færa sig nær dyrunum.
„Ég er með söguburð um ná-
granna mína eins og gömul
kjaftakerling“, sagði hann.
„Það er skárra að tala um þá
heldur en að láta sem þeir séu
ekki til,“ sagði ég.
*
Þetta sama kvöld lagði ég
leið mína heim til Farrhjónana.