Úrval - 01.12.1955, Blaðsíða 74

70
ÚRVAL
að heita má bragðlaust, og ekki
verra að drekka það en vatns-
sopa. Nú er ég reyndar búinn
að minnka skammtinn niður í
tvær skeiðar á dag og bráðum
get ég hætt að nota það.
Annað var það sem ég hafði
gott upp úr þessu, en það var,
að blóðþrýstingurinn sem hafði
verið 170 — en það er óeðlilega
hátt — lækkaði niður í 135, sem
verður að teljast ágætt fyrir
mann á mínum aldri. Líðan mín
er öll önnur, mér finnst ég vera
eins og nýr maður. Eftir að ég
er nú laus við þessi 28 pund get
ég jafnvel hlaupið upp stiga án
þess að mæðast.“
Dr. Nyström hefur aftur orð-
ið: „Þegar ég hafði sagt dr.
Swenning frá mannonsýrunni
og hugmynd minni, ræddum við
málið við forstöðumann St. Gör-
an sjúkrahússins, Birger
Strandell dósent, sem veitti
okkur heimild til að gera tii-
raimir með sýruna. Efnið sem
við að lokum framleiddum köll-
uðum við H 54. Það er nú fram-
leitt í lyf javerksmiðjunni
Svenska AB Remedia, sem hef-
ur gefið því vöruheitið „Mínus“.
Það fæst nú í lyfjabúðum án
lyfseðils.
Auðvelt er að blanda mínus
saman við vatn, og þegar bland-
an hefur verið drukkin gerist
eftirfarandi: saltsýran í magan-
um hefur þau áhrif á vökvann,
að hann þykknar og myndar
stóra hlaupkekki, sem hafa til-
tölulega langa viðdvöl í magan-
um. Vegna hinnar miklu rúm-
málsaukningar efnisins, verður
sá sem neytir þess fyrr saddur
en ella. Að Iokum berast hlaup-
kekkimir niður í þarmana og
þar breytist efnið aftur, verður
að tiltölulega þunnum vökva,
sem síðan skilst út með saurn-
•um. Efnið ■ hefur þannig um
stund svæft sultartilfinningu
nejúandans án þess að taka á
nokkurn hátt þátt í efnaskipti
líkapaans og án þess að hafa
nokkur önnur áhrif.
Dr. Johan Wersáll, héraðs-
læknir í Roslags Násby, hefur
reynt efnið, gefið það 22 sjúkl-
ingum og hann segir að árang-
urinn sé „mjög góður“. Mikil-
vægt er enn sem fyrr, að sjúkl-
ingurinn vilji sjálfur leggja af
og forðast fitandi mat, segir
hann, en efnið er ágætt hjálp-
artæki fyrir menn, sem eru að
megra sig. Með því að svæfa
sultartilfinninguna gerir það
sjúklingnum auðveldara fyrir að
halda mataræðisreglurnar, sem
raunar þurfa ekki að vera sér-
lega strangar. Þegar hann hef-
ur svo létzt og lært að borða á
réttan hátt, getur hann minnk-
að dagskammtinn og að lokum
hætt að taka efnið. Það er ein-
kenni á flestum þeim, sem eru
of feitir, að þeim finnst þeir
verða „tómir í höfðinu“ þegar
þeir takmarka við sig mat. Þeir
sem nota mínus verða ekki var-
ir við þessa tilfinningu."
Dr. Nyström skýtur inn í:
„Minus er ekki ætlað að vera