Úrval - 01.12.1955, Blaðsíða 89

UNGLINGAK Á GELGJUSKEIÐI
85
á ástand unglingsins á gelgju-
skeiðinu. En jafnframt er nauð-
synlegt að afla nauðsynlegrar
þekkingar á hegðun og við-
brögðum unglingsins á sjálfu
gelgjuskeiðinu. Því að enda þótt
samband unglingsins við for-
eldrana hafi verið farsælt á
bernskuskeiðinu, geta alvarlegir
árekstrar á gelgjuskeiðinu teflt
því sambandi í hættu.
FLESTIR unglingar á gelgju-
skeiði — en þó hvergi nærri
allir — eiga erfitt með tilfinn-
ingar sínar. Líkaminn tekur ör-
um breytingum, sem orka mjög
á tilfinningarnar, einmanakennd
magnast, geðsveiflur eru tíðar,
löngun til sjálfræðis og sjálfs-
upphafningar eykst.
Unglingar á gelgjuskeiði vilja
haga sér eins og fullorðnir, en
mæta sífellt vonbrigðum í þeirri
viðleitni sinni. Þeir sem um-
gangast þessa reykjandi herra
og þroskalegu dömur heima og
utan heimilis, gleyma að í aðra
röndina eru þetta böm, sem eru
að reyna að líkja eftir hegðun
hinna fullorðnu, og því miður
eftir því sem sízt skyldi. Allur
þessi klaufaháttur þeirra í við-
leitninni til að líkjast hinum full-
orðnu á sér hliðstæðu í misræmi
líkamsþroskans — allt of stór-
um útlimum, höndum og fótum,
sem ekki vilja lúta vilja þeirra.
Þeir reka tærnar í, missa úr
höndum sér, draga á eftir sér
fæturna, skella hurðum, hlæja
hátt, ræskja sig og rymja. Sál-
arþroskinn er jafnhnökróttur og
misjafn.
Oft er álitamál hvor sýnir
meira skilningsleysi, unglingur-
inn eða sá fullorðni. Hinn síðar-
nefndi er oft æði hvatvís í dóm-
um. „Að reykja sígarettur og
eyða peningum sem þú hefur
ekki aflað — það geturðu, en
að haga þér eins ogmaður (,,eins
og fullorðinn maður“!) — það
geturðu ekki.“ „Að mála var-
irnar og vera úti á kvöldin, það
gengur vel, en að vera heima
og hjálpa til, það er ekki hægt!“
Gelgjuskeiðsunglingurinn er
náttúruafl og svarar með háðs-
legri fyrirlitningu, hefndarráð-
stöfunum, örvæntingu, reiði eða
öðru hátterni, sem aðeins magn-
ar baráttuna milli kynslóðanna.
Því a'ð hann gerir sér ekki grein
fyrir áhrifunum af hegöun sinni.
Hann heldur t. d. að hann sé
vingjarnlegur af því að hann
kennir vinarþels og heldur að
hann hagi sér eins og fullorðn-
um er heimilt að haga sér. Á
hinn bóginn verður að viður-
kenna, að við fullorðna fólkið
erum ekki alltaf sem heppileg-
astar fyrirmyndir!
Það sem foreldrunum sárnar
einkum, er hið yfirlætislega til-
finningaleysi, sem unglingurinn
sýnir. Það virðist sem ungling-
ar á gelgjuskeiði hafi ekki á-
huga á öðru en sjálfum sér,
enda er það staðreynd, að innri
vandamál þeirra yfirskyggja
allt, taka allan hug þeirra.
Þeir virðast láta sér á sama