Úrval - 01.12.1955, Blaðsíða 18

14
tjRVAL
þá var augljóst, að sessunautur
minn tók sinn þátt alvarlega.
Ég fann, að gagnvart þessum
manni gat ég ekki sagt ósatt,
jafnvel ekki í smámáli eins og
þessu. ,
„Ég veit ekkert um Bach,“
sagði ég vandræðalegur. ,,Ég hef
aldrei heyrt neitt eftir hann.“
Furðusvipur kom á andlit
hans, rétt eins og ég hefði sagt,
að ég hefði aldrei komið í bað
um ævina.
„Það er ekki af því að ég
vilji ekki hafa ánægju af að
hlusta á Bach,“ sagði ég óða-
mála. „Ég er bara laglaus, eða
næstum laglaus og hef í raun-
inni aldrei hlustað á tónlist neins
tónskálds.“
Áhyggjusvipur kom .á andlit
gamla mannsins. „Viljið þér
gera mér þann greiða,“ sagði
hann allt í einu, „að koma með
mér?“
Hann stóð upp og tók undir
handlegg mér. Ég stóð upp.
Þegar hann leiddi mig í gegn-
um þéttsetna stofuna hafði
ég ekki augun af gólftepp-
inu. Lágur undrunarkliður
fylgdi okkur fram í anddyrið.
Einstein gaf honum engan
gaum. Hann fór með mig upp
á loft. Augljóst var, að hann
var kunnugur í húsinu. Þegar
upp kom, 'opnaði hann hurð að
herbergi með bókum við alla
veggi, togaði mig inn fyrir og
lokaði hurðinni.
„Viljið þér nú ekki segja
mér,“ sagði hann og brosti vin-
gjarnlega, ,hve lengi þér hafíð
haft þessa afstöðu til tónlist-
ar?“
„Alla ævi,“ sagði ég og fór
hjá mér. „En ég bið yður í öll-
um bænum að fara niður að
hlusta. Það skiptir engu máii
þó að ég hafi ekki gaman af
að hlusta á tónlist.“
Hann hristi höfuðið og hleypti
brúnum, eins og ég hefði sagt
eitthvað, sem ekki kom málinu
við. „Segið mér,“ sagði hann,
„hafið þér ekki gaman af neinni
tónlist?“
„Jú,“ ég hef gaman af söng-
lögum og annarrí tónlist, ef ég
get fylgt laginu.“
Hann kinkaði kolli brosandi.
„Þér getið kannski nefnt mér
dæmi?“
„Ja-há,“ sagði ég hikandi,
„næstum allt sem Bing Crosby
syngur.“
Hann kinkaði aftur kolli, á-
kafur. „Ágætt!“
Hann gekk út í horn á her-
berginu, opnaði grammófón og"
fór að leita að plötu. Ég horfði
vandræðalega á hann. „Hérna!“
sagði hann brosandi og tók fram
plötu. Hann setti plötuna á fón-
inn og brátt hljómaði hin angur-
væra, sefandi rödd Bings Cros-
by í laginu „Þegar blámi næt-
urinnar mætir gulli dagsins.“
Einstein horfði á mig með Ijóma
í augum og sló taktinn með
pípumunnstykkinu. Þegar Cros-
by hafði sungið þrjár eða fjórar
hendingar stöðvaði Einstein fón-
inn.