Úrval - 01.03.1970, Side 51

BLINDBYLUR
að með snjóplóga í broddi fylking-
ar. I bílalestum þessum voru 200
viðgerðarmenn og aðrir flugvallar-
starfsmenn, og bílarnir voru hlaðn-
ir þyrlueldsneyti og varahlutum.
Læknar komu fljúgandi til þess að
koma upp bráðabirgðasjúkraskýl-
um. Gengið var frá matvælum í
poka, og skyldi varpa þeim niður
við einangraða kofa Navajoanna.
Santa Fe járnbrautarfélgið gaf
heila járnbrautarfarma af heyi,
sem sent var til Gallup í Nýja
Mexíkófylki, en bær sá er við aust-
urjaðar Navajoverndarsvæðisins.
Samtökin „Bjargið börnunum" lét
flytja á vettvang fatnað og teppi
í tonnatali flugleiðis. Tveir verk-
smiðjueigendur sendu 60 vélsleða
aö gjöf.
En þyrlurnar gátu ekki hafið
björgunarstarf sitt, vegna þess að
enn hélt áfram að snjóa. Svo hætti
skyndilega að snjóa sunnudaginn
17. desember. Himinninn varð
varð heiðblár, vindinn lægði og
helköld þögn grúfði yfir landinu.
Allt var hluið snjó, þannig að
hvassar línur landslagsins höfðu
mýkzt, og það var sem menn væru
staddir á öðrum hnetti.
Fyrsta þyrlan, sem lagði a fstað,
var HH-43B ,,Husky“ undir stjórn
Alex Lupenski höfuðsmanns. Þyrl-
an var hlaðin matvælum og lyfjum,
og auk áhafnarinnar var læknir
meðferðis, einnig Frank Adakai,
yfirmaður Navajolögreglunnar, en
hann gerþekkti allt verndarsvæðið.
Þeirra hlutverk var að fljúga yfir
„Svörtu hásléttu" og athuga, hvort
þeir yrðu varir við einhverja, sem
flytja þyrfti burt tafarlaust. Eftir
49'
20 mílna flug lentu þeír í öðrum
stormi og urðu að snúa við.
Næstu þrjá daga töfðu stuttir en
hvassir hríðarbyljir mjög alla
björgunarstarfsemi. Þeir, sem
störfuðu við viðhald og þjónustu
við flugvélarnar á jörðu niðri, urð.u
að hamast við það tímunum sam-
an að lemja frosinn snjó af þyrlu-
spöðunum og stjórntækjunum svo
að unnt væri að koma þyrlunum á
loft. Svo þegar þyrlan var loks
komin á loft, neyddist flugmaður-
inn oft til þess að lenda á einhverj-
um heppilegum stað og bíða þess,
að hríðarbylnum slotaði.
Lupenski höfuðsmaður, sem hafði
flogið björgunarþyrlum á Ný-
fundnalandi, hafði aldrei lent í
öðru eins og þessari stöðugu stór-
hríð í landi Navajoanna. „Hér verð-
ur maður oft að fljúga í 10 mílur
samfleytt án þess að sjá eitt einasta
tré, sem getur rofið hina endalausu
snjóbreiðu og myndað eins konar
sjóndeildarhring,“ sagði hann.
„Þegar hríðin er sem dimmust, er
eins og maður fljúgi innan í mjólk-
urflösku."
Þeir lentu þyrlunni, hvar sem
þeir sáu krossmerki í snjónum, og
leiðsögumaðurin eða læknirinn fóru
inn í kofann. Víðast hvar varð
læknirinn að skilja eftir lyf og fyr-
irmæli um meðhöndlun sjúklinga.
En það varð að fljúga tafarlaust til
sjúkrahússins með sjúk gamalmenni
og þá, sem þjáðust af lungnabólgu
eða kali. Samtímis brunuðu vél-
sleðarnir yfir snjóbreiðurnar í leit
að bágstöddu fólki. Mennirnir, sem
óku þessum stórkostlegu farartækj-