Úrval - 01.03.1970, Qupperneq 65

VÆGT ÞUNGLYNDI OG MEÐFERÐ ÞESS
63
um, (sem einkenni djúpstæðs þung-
lyndis).
— Ef hann talar um sjálfsmorð,
annaðhvort að fyrra bragði eða af
sannfæringu, þegar þér spyrjið hann.
— Ef hann talar um sjálfsmorð,
eða virðist með allan hugann
við að ráðstafa öllu sínu, sér-
staklega ef ekki verður séð, að
þessi afstaða geti orðið sjúklingnum
til neins ávinnings annars en ef vera
skyldi að losna við lífið.
— Ef þunglyndið dreifist skyndi-
lega fyrir ofsafengnum áhuga og
athafnasemi eða óeðlilegri rósemi
og vellíðan.
—■ Ef hann hefur gert sjálfsmorðtil-
raun áður.
— Ef hann er 40 ára eða eldri, ein-
hleypur, án sterkra tengsla við fjöl-
skyldu, vini, störf eða kirkjuna, eða
neytir áfengis í óhófi.
Þegar þér hafið þunglyndan sjúk-
ling til meðferðar, er skynsamlegt
að leita ráða geðlæknis, fari sjúk-
lingnum ekki fram, þegar meðferð-
in hefur staðið nokkurn tíma eða
honum versnar skyndilega.
I
ÞAÐ, SEM ÞARF TIL ÞESS AÐ
NÁ GÓÐUM ÁRANGRI
Heimilislæknirinn stendur flest-
um betur að vígi við að koma þung-
lynda sjúklingnum til hjálpar, vegna
þess að til hars er ieitað fyrst og er
oft prýðilega hæfur til að fást við
byrjandi þunglyndi.
Hér koma nokkrar ábendingar til
þessara lækna.
ÞUNGLYNDI SJÚKLINGURINN
ÞARFNAST ÁKVEÐINNA
AÐGERÐA, EN EKKI
ÓMERKILEGS KÁKS
Hann mundi áreiðanlega hefja sig
upp úr lægðinni, ef hann gæti.
Oft verða hvatningar í þá átt frá
aðstandendum og samherjum til að
draga hann enn lengra niður. Vitan-
lega á að líta eftir og taka til greina
líkamlegar umkvartanir hans þó að
þær séu oft einungis sálræns eðlis.
Og þar sem hann hefur glatað
sjálfstrausti sínu, verðið þér að láta
hann styðjast við sálarstyrk yðar
um tíma.
Þegar þér takið að yður slíkan
sjúkling, eigið þér að veita honum
traust og fullvissu. Auk lyfjagjafar,
sé hún nokkur, á að gefa honum
ákveðnar lífsreglur að fara eftir inn-
an hins nýja, takmarkaða lífssviðs.
Einnig er mjög gott, ef þér getið
miðlað málum og dregið úr spenn-
unni, sem kann að myndast vegna
óþolinmæði makans eða gagnrýni
atvinnuveitandans.
HONUM KANN AÐ FARA
VERSNANDI ÁÐUR EN
BATINN HEFST
Hinn þunglyndi sjúklingur er
venjulega þungbúinn og haldinn
geðsveiflum, eða með meinlokur
og allt verður að vera eftir hans
höfði. Bæði hann sjálfur og fjöl-
skyldan verða samvinnuþýðari sé
þeim sagður allur sannleikiírinn.
Auk þess að segja aðstandendum, að
sjúklingnum muni tvímælalaust
batna, á að gera þeim ljóst, hvers
þeir megi vænta, þangað til batinn
kemur. Séu gefin lyf, á að segja
sjúklingnum og skyldmennum
helztu lyfjafræðilegu áhrif þeirra,
eins og að þau geti valdið þurrki í