Úrval - 01.03.1970, Qupperneq 66

64
ÚRVAL
munni og hvaðeína. Ég segí sjúk-
lingum mínum og aðstandendum
þeirra, að slík áhrif séu eðlileg, þau
þýði, að lyfið sé eins og vera ber og
verði ekki umflúin, eigi það að ná
tilætluðum árangri. Ég legg einnig
áherzlu á, að lyfið geti bætt, en veiti
ekki skyndilegan bata.
Þunglyndið ásækir fólk mest eftir
30 ára aldurinn og sérstaklega á
tímabilinu 40 til 60 ára. Barn eða
unglingur getur fengið þunglyndis-
köst, sem standa 3 mánuði, en hjá
fólki á þrítugsaldri standa þau %—•
1 ár, hjá þeim, sem eru á fertugs
og fimmtugsaldri endast þau venju-
lega 9—18 mánuði og hærri talan
gildir oftast nær.
Sé fólk komið yfir fimmtugt, get-
ur sjúkdómurinn staðið í nokkur ár.
Algengasta mynd hans er breið,
grunn dæld. Ef til vill tekst ekki
að stytta feril sjúkdómsins, en það
er yfirleitt hægt að slæva sárasta
brodd hans. Ef sjúklingurinn fylgir
hinni sígildu reglu, rennur hann nið-
ur á botn dældarinnar, einhvern
tíma á meðan hann er í umsjá yðar
og fer síðan að mjakast upp á við og
batna.
ORSAKIRNAR ERU
VEIGAMINNI EN LÆKNINGIN
Leggið áherzlu á að meðhöndla
einkennin, að minnsta kosti þangað
til sjúklingnum fer að líða betur.
Og fulvissið hann um að honum
muni batna. Það, sem hann gerir sér
í hugarlund að valdi þunglyndinu,
er sennilega ekkert annað en sjúk-
dómseinkenni. Sumir geðlæknar
halda því oft fast fram, að ef þung-
lyndur eiginmaður eignaðist nýja
konu eða þjakaður vinnuþiggjandi
fengi nýtt starf, myndu báðir dauð-
sjá eftir umskiptunum og komast
að raun um, að allt hið fyrra hefði
verið miklu betra.
LOKIÐ EKKI EYRUM OG
HUGA YÐAR FYRIR HONUM
Bak við. trúnað yðar verður að
felast myrkur, ekki yfirdrepsskap-
ur, annars léttið þér hvorki okinu
af herðum sjúklingsins né veitið
honum neina viðunnandi fróun,
enda mun hann þá ekki segja yður
mikið, sem máli skiptir. Fullkomin
greinargerð er bezta vopn þitt í bar-
áttunni, lyfið sem mestu varðar.
Spurningar yðar við ýmis tækifæri
ættu að snerta meira tilfinningar en
staðreyndir. Hvað telur hann alvar-
legasta vandann? Hvað óttast hann
mest? Hvað veldur honum mestum
kvíða? Hvernig er afstaða hans til
starfsins? Heimilisins? Fjölskyld-
unnar? Hvað gæti gert hann ham-
ingjusaman? Hvenær er hann glað-
astur? Óskar hann þess nokkurn
tíma að vera dauður?
Minnist þess, að þunglyndu sjúk-
lingarnir þarfnast lækna, sem eru
gæddir persónulegum virðuleik og
sem hafa opin augu fyrir ábyrgð
sinni gagnvart tilfinningum, sýna
skilning, þolinmæði, veita uppörv-
un og hafa vilja til þess að hlusta,
allt nauðsynjar, sem enginn kem-
iskur samsetningur getur komið í
staðinn fyrir.
HANN ÞARFNAST HJÁLPAR
í BARÁTTUNNI
Tryggið yður aðstoð nánustu ætt-
ingja hans og vina. Þeir eru vissir