Úrval - 01.03.1970, Síða 73

EITTHVAÐ SEM UNGA FÓLKIÐ GETUR . .
71
„Pabbi, ég get ekki haldið áfram
í skólanum. Ég segi mig úr honum.“
Þegar ég spurði um ástæðuna,
svaraði hann:
„Það er þér að kenna!“
Faðirinn varð eins og lamaður á
sál og líkama. „Mér að kenna? En
hvernig? Ég hefi þó veitt þér allt.“
En sonurinn svaraði: „Já, einmitt.
Þú hefur veitt mér allt -— nema
eitthvað til að trúa á.“
Nútíma uppeldi er sjúkt af þess-
ari sömu örlagaríku vöntun, eins og
stúdent einn sagði við mig fyrir
skömmu:
„Háskólarnir veittu okkur þekk-
inguna, en ekkért takmark til að
stefna að.“
Einnig margir af kirkjunnar
mönnum, gera sig seka í hinu sama.
Þeir leggja höfuðáherzluna á að
svara hinum félaglegu og pólitísku
spurningum en leggja minni áherzlu
á ýmis grundvallaratriði og orð
biblíunnar.
Við, sem vinnum fyrir kirkjuna,
verðum á öllum tímum að gera
okkur grein fyri^, hvert sé hið
fyrsta og síðasta hlutverk okkar og
skylda. Þar með talin hin allra göf-
ugasta trúarsetning. „Þú skal elska
guð þinn af öllu hjarta og öllum
huga og náungann eins og sjálfan
þig. „Milljónir manna á öllum öld-
um hafa gert sér það lióst, að
menn geta aðeins gert hið síðara
með því að gera það fyrsta — í
gegnum þann styrk, sem það veitir.
Þegar ég tala við stúdenta í skólum
þeirra, hefur mér orðið það ljóst
hvernig einnig þeir taka þessum
boðskap með brennandi áhuga,
þessum andlegu viðfangsefnum. Ég
verð hvarvetna var við þessa ó-
sviknu löngun til að eignast eitt-
hvað, sem þeir geta trúað á.
Enginn ungur maður veraldarsög-
unnar hefur gert rótækari uppreisn
gegn öllum máttarvöldum en Ágúst-
ínus kirkjufaðir. í uppreisnarhug
lifði hann mestan hluta æsku sinn-
ar léttúðugu lífi. En skyldilega
sneri hann sér af alhug að kristin-
dóminum. Hans óstýriláta þrjózka
geð breyttist allt í einu í brennandi
trú, þegar hann gat viðurkennt
þann djúpa sannleika, sem hann
lætur í ljós í einni af bænum sín-
um:
„Þú hefur skapað okkur til þess
að við skulum heyra þér til, ó,guð!
Sálir vorar eru friðlausar þangað
til þær hvílast í þér.“
í harmsögu Ágústínusar kirkju-
föður liggja, að mínu áliti dýpstu
rætur þess friðleysis, sem einkennir
nútímaæsku. Ég held einnig, að þar
liggi lausnin við þeim vandamálum
unga fólksins, sem þjáir allan heim-
inn í dag.
Aðvörunarmiða með eftirfarandi áletrun gat að lita á „afturstuð-
ara“ bifreiðar einnar nýlega: EKKI SVONA NÁLÆGT, ELSKAN ....
KONAN MÍN ER. MEÐ MÉR.
Bill Copelctnd.