Úrval - 01.03.1970, Qupperneq 97

POPPO
ð5
kynni að skipta um skoðun, áður
en ár er liðið. Eða kannske mamma
þín.“
„Nei, það gera þau ekki. .Það
veit ég.“
„Jæja, kannske ekki. En það er
samt ein persóna enn, sem kynni
að skipta um skoðun. Og þú veizt
ofur vel, hver það er?“
„Ég? Ónei;“ sagði hann strax. „Ég
ætla að eiga heima hjá þér, Joe . . .
para siempre.“
POPPO SEM NEMANDI
Ég fór með Poppo í skólann í
morgun. Það var fyrsti dagurinn
hans. Sá skóli er einn bezti barna-
skóli borgarinnar.
En Poppo var á báðum áttum.
„Ég er hræddur, Joe,“ sagði hann.
Ég vissi, að ótti hans stafaði af því,
að hann hélt, að hann yrði fyrir að-
kasti í skólanum, vegna þess að
hann var ættaður frá Puerto Rico.
Þegar við vorum komnir nálægt
skólanum, snarstanzaði hann og
sagðist ekki fara feti lengra. Ég
minntist þá á það, að við myndum
heyra fljótlega frá skólayfirvöldun-
um, ef hann léti undir höfuð leggj-
ast að koma í skólann. Slíkar rök-
semdafærslur skildi Poppo. Hann
hreyfði ekki framar mótmælum.
Eftir kvöldmatinn spurði ég
Poppo, hvernig honum líkaði í skól-
anum. Hann sagði, að skólinn væri
alveg „ágætur“. Hann hafði hitt
mörg börn af Puerto Rico-ættum,
þar á meðal Ralphie, gamlan kunn-
ingja frá þeim árum, þegar hann
bjó í næsta nágrenni. Og hann
sagði, að kennslukonan hans, hún
frú Israels. væri alveg „ágæt“. Ég
var dálítið hissa á þeim ummælum,
því að hún hafði komið mér þann-
ig fyrir sjónir í stuttu viðtali, sem
ég átti við hana um morguninn, að
hún væri skrambi stjórnsöm og
sýndi enga linkind, þegar óþekkt
og duttlungar væru annars vegar.
Gat það skeð, að Poppo hefði ein-
mitt þörf fyrir slíkt og kynni jafn-
vel að meta það?
Hann virtist hafa áhyggjur af því,
að hún var Gyðingur, því að hann
sagðist hafa heyrt, að Gyðingar
hefðu „drepið guð“, eins og hann
orðaði það. Ég reyndi að útskýra
frásögn biblíunnar fyrir honum, og
að lokum áleit ég, að hann væri
byrjaður að öðlast örlítinn skilning
á þessu efni, þegar hann sagði allt
í einu: „Jæja þá, Joe, allt í lagi.
Það þá vera bara einhver annar,
sem Gyðingarnir drápu “
ÆTTINGJAR í HEIMSÓKN
Það hefur heldur en ekki bætzt
við jarðnesk auðæfi Poppos í dag.
Hingað var sendur pakki með föt-
um, sem Dottie hafði valið sam-
kvæmt verðlista, ásamt ýmsum
munum í herbergið hans. Það er
orðin hans bezta skemmtun að opna
pakka, og ég er viss um, að hann
heldur, að það sé venja á heimili
okkar að gera innkaup í stórum
stíl og opna marga pakka á dag.
Hann gerir sér ekki grein fyrir því,
að við erum aðeins að afla honum
alls hins nauðsyniegasta, sem álitið
er sjálfsagt, að níu ára drengur í
miðstéttafjölskyldu eigi. Það kemur
sjálfsagt að reikningsskilunum,
þegar búðarápinu og pakkaflóðinu
lýkur.