Goðasteinn - 01.03.1968, Síða 41

glugganum var rúm byggt inn í vegginn, eins konar lokrekkja, þótt
ekki væri hægt að draga fyrir hana. I þessu rúmi átti Þórunn að
sofa og bæði börnin hjá henni.
Að kvöldi hins fyrsta dags á Urðum fór Þórunn fram í stofu
roeð börn sín. Hún klæddi þau úr hverri spjör og lagði þau í rúm-
'ð og háttaði síðan sjálf hjá þeim. Hún talaði síðan litla stund við
börnin og lét þau lesa bænirnar sínar og slökkti síðan ljósið. Sofn-
uðu börnin brátt, en Þórunn vakti og lét hugann reika. Tungls-
ljós var, og gerði allbjart í stofunni. Þegar Þórunn hefur vakað
ein litla stund, verður hún þess vör, að stofudyrnar opnast og inn
gengur maður, sem hún lýsti eigi gjör. Setur nú að henni nokkurn ó-
hug, en maðurinn gengur rakleitt að rúmi hennar og segir: „Þú
skalt ekki vera hrædd, því að ég geri þér ekki mein. En við erum
sjö og eigum heima hérna í skálanum.“ Skáli sá var hinum megin
við bæjardyrnar, andspænis stofunni. Þegar maðurinn hafði þetta
mælt, gekk hann út um stofudyrnar sömu leið og hann kom.
Þórunn furðaði sig mjög á þessum fyrirburði og datt í hug, að
vera kynni draumur, þótt hún þættist vakandi. Mundi hún þá
eftir því, að hún hafði berháttað börnin, og hugsaði með sér, að
ef hún fyndi nú, að þau væru nakin í rúminu hjá henni, þá væri
hún sannarlega vakandi. Þuklaði hún nú á börnunum og fann að
þau voru nakin. Ekki bar fleira til tíðinda, og sofnaði Þórunn brátt
og svaf til morguns.
Þegar komið var á fætur, fór Þórunn með börn sín til baðstofu
og settist að morgunkaffi með heimafólki. Sigurhjörtur bóndi spurði
hana, hvernig hún hefði sofið. Lét hún vel yfir, en sagði síðan fyrir-
burð sinn, eins og hér er sagt frá. Þegar Sigurhjörtur heyrði þetta,
kímdi hann við og mælti: „Þetta þykja mér merkileg tíðindi, því að
þau munnmæli fylgja þessum stað, að hér hafi einhvern tímann
á fyrri öldum verið drepnir sjö menn, og hafi þeir allir verið jarð-
aðir þar sem skálagólfið er nú.“ Ekki hafði Þórunn heyrt þá sögu
fyrr, og fannst nú bæði henni og öðrum mikið til um það, sem
fyrir hana hafði borið.
Þórunn var nckkrar nætur á Urðum eftir þetta og svaf í rúminu
í stofunni, eins cg ekkert hefði í skorizt. Ekki vitjuðu þeir skála-
gólfsbúar hennar upp frá þessu. Úr safni dr. Sigurðar Norda)..
Goðasteinn
39