Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1975, Side 50

53
PRESTSST ARFIÐ
Já, það var enn eitt aðalskyldustarf prestsins, sem þó
var í misríkum mæli og ónefnt er enn, þótt litríkt væri
það stundum. Presturinn var 1. sáttanefndarmaður í öllum
sínum sóknum og hann átti meira að segja að hafa tekjur
af því starfi. Fyrir hvert mál, sem til sátta var leitt, átti hann
að fá eina krónu og 33 aura og annar sáttanefndarmaður átti
að fá 67 aura. Málskostnaður fyrir sáttanefnd var sem sagt
tvær krónur. Og það var margt, sem kom fyrir sáttanefnd.
Ég held, að margir hafi komið á sáttafund í trausti þess, að
prestinum tækist að finna sáttalausn, svo að allir héldu virð-
ingu sinni og verðleikum óskertum. Þó að margt kæmi
spaugilegt fram í orðræðum á sáttafundunum, mönnum
hitnaði í hamsi, þeir gerðust stórorðir, það væri ekki alltaf
skafið utanaf því sem menn sögðu á sáttafundi, og stundum
bæri á grófri stríðni, þá held ég, að undiraldan hafi verið
djúp alvara í fullu trausti þess, að sálusorgarinn með valin-
kunnum aðstoðarmönnum leiddi deiluaðilana til fullra sátta
og stundum bjuggu menn sig að heiman þannig, að þeir
gætu lagt eitthvað gott til, þegar sættir voru á komnar, en
sættir tókust nú ekki alltaf.
Það hefir verið vandi að starfa i sdttanefnd. En pá hefir
verið gott að hafa ndin kynni af sóknarbörnunum, sem trú-
lega hafa tekist við húsvitjunina.
Já að því var mikill styrkur, en ekki voru kynnin minni
sem tókust í sambandi við svokölluð aukaverk prestsins, sem
er í sjálfu sér þátttaka hans í mikilvægustu, ánægjuríkustu
og líka erfiðustu og þungbærustu stundum fólksins. Það eru
ekki alltaf tímalengstu störfin, sem eru veigamest.
Það væri ekki úr vegi, að þú nefndir hver voru fyrstu svo-
nefndu aukaverkin.
Á seinni árum hefir mér þótt einkar ánægjulegt, að minn-
ast þess, að ég hóf eiginlega prestsþjónustu mína í því
prestakalli, sem ég þjónaði alla embættistíð mína rúm 45
ár, á því að gifta ung hjónaefni í Grímstungu næstu helgi
eftir Krossmessuna vorið 1922 og skíra barn við sömu at-
höfn.