Skírnir - 01.04.1906, Qupperneq 27

Skírnir.
Japan.
123
erfðafestu. Það má og- líta svo á sem bændurnir séu
sjálfseignarbændur á jörðum sem ákveðin kvöð lig'gur á.
Ætla mætti að nú sem fyr muni jarðagóssið leita í hend-
ur einstakra auðmanna, en vera má að það sé nú hindr-
að á einhvern hátt með lögum.
Þetta fyrirkomulag sýnist sameina að nokkru leyti
kosti þjóðeigna og prívateigna. Bóndinn hefir full um-
ráð jarðarinnar og erfingjar hans. Hann nýtur að fullu
og öllu allra endurbóta sem hann kann að gera, því
ábúðarskatturinn hækkar ekki hve mikið sem jörðin er
bætt og lækkar ekki þó hún sé miður setin. Þessir sömu
kostir fylgja sjálfseign og hvetja stórum til að endurbæta
jarðirnar. Aftur er hér fyrirbygt að jarðirnar séu níddar
niður og ríkissjóður hefir mikilsverða og áreiðanlega tekju-
g-rein í jörðunum. — Alt óræktað land og skógar eru full
eign ríkisins, en í skógunum liggur ómetandi auður.
Þá er og eitt atriði viðvíkjandi landbúnaði, sem sum-
ir kunna að vilja fræðast um. Þess er fyr getið, að rækt-
un landsins er góð og k\ ikfé þó sárfátt. Hvaðan kemur
þá Japönum áburður til þess að bera á jörðina? Svarið
er einfalt: Allur áburður sem til felst á hverju heimili
er vandlega hirtur og alt sem að áburði getur orðið.
Þetta nægir á þann litla blett sem bóndinn hefir til rækt-
unar. Húsdýraáburður er varla teljandi og lítið, en þó
nokkuð, aðfiutt af tilbúnum áburði.
Húsakynnin eru lítil og einföld, bygð úr timbri. Ofn-
ar eru hvergi og ekki heldur reykháfar. Reykjarsælt er
þar í húsum, þegar eldað er, en þess gætir minna en ætla
mætti, því veggir húsanna eru að nokkru leyti gerðir úr
hlerum, er má skjóta svo til að opið sé út. Ofnleysið
hlýtur að vera tilfinnanlegt, því norðarlega í Japan er
kalt á vetrum og ekki stórum hlýrra en hér, en menn
klæða af sér kuldann og eru lionum vanir. Hreinlæti er
hvervetna í bezta lagi, og varla svo fátækt heimili að eigi
séu þar nauðsynleg tæki til þess að fá sér bað, og notað
•daglega.
Næsta einkennilegt er það við húsagerð Japana, að