Skírnir - 01.01.1858, Qupperneq 20

22
frí:ttir.
Damnörk.
snibin eptir 52. og 55. gr. í alríkisskrúnni. — 14. gr. þíngib er
ráfegefandi í málefnum þeim, er Slésvík og Holsetaland eiga saman,
nema ef breytíng sú, er um er ab ræba, eykr gjöld á hendr Hol-
setum, þá hefir þíngib löggjafarvald. — 15. gr. þíngsalnum skal
lokab, þá er gengií) er tii atkvæba í málunum; annars er hann
opinn. Nú eru þab lög, aí) salnum er lokab ab eins vib síbustu
atkvæbagrei&slu málanna. — 16. gr. Ju'ngib getr bebife um breyt-
íngu á landslögum. — 17. gr. Jn'ngife getr tekife afe sér og komife
sjálft mefe uppástúngur, bænarskrár og umkvartanir yfir afegjörfeum
valdsmanna í Holsetalandi. — 18.■—20. gr. hljófea um kosníngar-
rétt og kjörgengi, og eru næstum sama efnis og nú eru lög til.
þ>ar er kjörstofn: húseign í bæjum efer jarfeir í sveitum, 800 rd.
virfei hvorttveggja. Kjörgengir eru menn, þótt eigi sé þeir kristnir,
efea sé Gyfeíngjar efer heifeíngjar. — í niferlagi 21. gr. bregfer fyrir
hinni sömu reglu og í 45. gr. alríkisskránnar, afe konúngr megi
leggja frumvörp fram, þá búife er afe ræfea þau og greifea um þau
atkvæfei, svo sköpufe til sífeustu umræfeu, er honum þykir bezt vife
eiga eptir málavöxtum. — 22. gr. Tilskipun þessari getr afe eins
orfeife breytt sem öferum lögum Holseta, en eigi mefe neinum stund-
arlögum.
Fmmvarp þetta er í sumum greinum skárra, en stjórnarlög
Holseta eru nú. Abyrgfe ráfegjafans er aukin, bænarréttrinn er eigi
eins skertr og áfer, og þíngmenn fá nú uppástúngurétt hinn sama,
sem alþíngi hefir, dómendr verfea eigi eins háfeir konúngs valdi og
nú eru þeir; en aptr á mót fær konúngr rétt til afe hleypa upp
þínginu, og þíngife skal svipt þeim rétti, er þafe nú hefir, afe koma
á fót stofnunum og fyrirtækjum til almenníngs gagns og stjórna þeim
meö tilsjón ráfegjafa síns, og þíngsalinn skal nú ryfeja á undau
hverri atkvæfeagreifeslu í málunum. þessir ókostir á frumvarpinu
eru næstum því eins miklir og kostir þess, og er því eigi afe vita,
hvort Holsetum heffei líkafe frumvarpife, þótt eigi heffei verife aimafe
til, sem þeim lá þýngra á hjarta; en þafe er öll vifeskipti þeirra
vife Danmörku og alríkife, og enn, hvernig stjórnarskipun þeirra er
orfein til. Undir eins á fundi þeim, er frumvarpife var lagt fram,
flutti einn af þíngmönnum, Blome afe nafni, erindi, og segir, afe
hann æskti þess, afe nefnd yrfei sett í málife, því hér væri eigi um