Skírnir - 01.01.1858, Qupperneq 106

108
FRÉTTIR.
Spánn.
vildi frib hafa vib alla menn, og þótt hvort orb í þessari ræfeu
hans sé einber sannleiki og hife mesta heilræfei, þá blaut hann samt
afe víkja frá völdum í mifejum október, fvrir því afe drottníug, skyld-
meuni hennar og vildarmenn tortryggfeu hann; en þjófein hefir nú
aldrei treyst honum. Sá hét Armero, er tókst á hendr afe sjá
drottníngu fyrir nýju ráfeuneyti. — I haust ól drottníng son ; sveinn-
inn var vatni ausinn og nefndr Alfons Frans, auk margra fleiri nafna.
Frá
l'ortíigalsinönn u m.
í sumar varfe uppþot nokkurt á eynni Macao, nýlendu Portú-
gals fyrir Kínlands ströndum. En er Portúgalsmenn heyrfeu ófrifeinn,
bufeu þeir út leifeangri og gjörfeu herskip þangafe til afe stöfeva upp-
þotife og stilla til frifear. þetta hefir og vel tekizt. En skömmu
sífear áttu þeir vife annan óvin afe eiga heima hjá sér, er varfe þeim
miklúngi skaövænni og skæfeari, því hann varfe eigi mefe vopnum
unninn né mefe sverfei sóttr. þessi hinn skeinuhætti fjandmafer
mannlegs lifs var gulasýkin, hinn mannskæfeasti morfeengill. Sóttin
kom upp í Lissabon og var hin skæfeasta; tóku menn þá afe flýja
þenna ófögnufe og stukku allir úr borginni, er eigi áttu mikife vife
bundife í borginni. Erindreki páfa í Lissabon var og einn þeirra
manna, er hopafei fyrir morfeenglinum; en er konúngr varfe þess viss,
og sá afe sóttin mundi verfea enn skæfeari, ef allir þeir snéri burt
úr borginni, er menn leita trausts og hælis hjá í neyfeinni, og honum
þótti jafnframt, sem von var, þafe vera ódrengilegt af erindrekanum,
afe stökkva svona frá hjörfe sinni: þá skipafei konúngr honum harfe-
lega afe hverfa aptr til borgarinnar. Erindrekinn gjörfei sem honum
var skipafe, og dó hann litlu sífear úr sóttinni. Konúngr er tvítugr
afe aldri, og því nýkominn af æskuskeifei; en þótt hann væri úngr
afe aldri, var hann samt fulltífea afe hugrekki, því hann var alla
stund í bænum, gekk dag hvern í spítalana, hughreysti sjúklíngana
og skipafei öllu til umbóta, þar sem honum þótti þess viö þurfa
og því varfe vife komife. Einhvern dag, er konúngr gekk í spítala
sem optar, og litafeist um mefeal hinna sjúku manna, varfe honum
þangafe litife, er lá úngr lúferþeytari afe fram kominn; konúngr gekk