Skírnir - 01.01.1907, Page 2

2
Sóleyingaleiði.
sama er hingað síðar leiddi
sverðsins mann á einvaldsstól.
Annar hjartað herti og neyddi
holdsins vilja annar deyddi,
báðir horfðu hátt mót sól.
Annar merkti í lýði og landi
lífs síns stefnu, eðli og þrá;
leyndur, falinn annars andi
yfir fólkið ljósi brá.
Saga ráv:s með báli og brandi
bókfell gleymt í eyðisandi
beggja æfi og örlög skrá.-------
Svipir fyrir sjón mér standa,
sé ég lifna bergsins stein.
Pignarmynd af trú og anda
tötrum klædd mér birtist ein.
Fórnir réttir hrumra handa
hofs úr myrkri ljóss til stranda
beygð í sorpið sálarhrein.
Steinþró tóm og eldlaus arinn
eyðilífsins merki ber.
Andans herþjóð — fyrnd og farinr
fallna þig minn hugur sér.
Drotni einum signd og svarin,
sands i leiðum faliri, varin,
djarfast fórst þú vítt um ver. —
Milli kaldra víðra veggja
víking krossins deyja’ eg sé;
þrautabikars beiskra dreggja
bergja hinztan dropa — á kné;