Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 17

Darwinskenning og framþróunarkenning. 17
Þeir ætla að tegundarbreyting verði ekki snögglega, held-
ur smátt og smátt.
Ný-Lamarckinga greinir á um það hvort meira sé vert
'um þær breytingar sem meðvitund er samfara eða hinar
sem verða meðvitundarlaust: Ameríkumaðurinn Cope og
þeir sem honum fylgja hafa talið þær breytingar mestu
skifta sem meðvitund er samfara; hinir (og þeir eru tieiri)
hafa reynt að skýra alt án þess að taka meðvitundina
«1 greina.
Damvin og hans menn hafa ýmist talið Lamarck
bandamann sinn eða andstæðing. Darwin hefir játað, að
emstaklingar tækju breytingum fyrir áhrif umhverfisins,
'en hann telur ekki þessar breytingar nægja til að skýra
uppruna tegundannn, og gjörir minna úr þeim en náttúru-
valinu. Aftur á móti eru sumir Ný-Darwiningar, t. a. m.
Weissmann, ákveðnir andstæðingar Lamarcks: Þeim hefir
þótt val náttúrunnar á meðfæddum afbrigðum nægja sér
til að skýra framþróunina til fulls, og þeir hafa neitað
því, að ytri orsakir umbreyttu einstaklingunum á lífsskeiði
þeirra.
En Ný-Lamarckingar eru á hinn bóginn skiftra skoð-
ana um gildi Darwinskenningarinnar; sumir þeirra þykjast
geta sameinað kenningar Darwins og Lamarcks, svo er
t- d. á Frakklandi um Giard og Le Dantec; aðrir eru and-
stæðingar Darwins, t. a. m. Houssay; Giard kallar atriði
Darwinskenningarinnar aukaatriði framþróunarinnar; Le
Dantec reynir að skýra liffærabreytingar þær er Lamarck
talar um, með því að taka til greina náttúruvalið og lífs-
baráttuna, ekki að eins meðal einstaklinganna, heldur og
meðal ýmsra frumla (sella) í sama líkamanum; Houssay
telur ekki lífsbaráttuna og náttúruvalið framþróunar-
skilyrði.
Hins vegar virðast hvorki Ný-Darwiningar né Ný-
Lamarckingar hafa gjört sér glögga grein fyrir því hvort
•orsakir þær er tegundabreytingum valda séu ekki frábrugðn-
ar hinum, sem aðrar lífsbreytingar stafa af; hvort t. d. ætt-
gengi þeirra breytinga sem einstaklingurinn tekur á æfi-
2