Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 75

Kormakur og Steingerður.
75
urðu þeir saman átján ; þeir koma eftir Kormaki á HrútafjarSar-
hálsi og hafði Kormakur þá sprengt hest sinn; snúa þeir fram að
hæ Þórveigar kerlingar, er Kormakur hafði gert héraðsræka, en
Bersi skotið hlífiskildi yfir; þeir sjá að Bersi er kominn á skip
Þórveigar. Onnur skip, sem á landi voru, hefir kerling látið meiða
•og lánar þeim Kormaki með illindum gamalt lekahrip fyrir ærið
fé; en er þeir voru skamt frá landi komnir fyllir skipið undir
þeim og komust þeir með nauð til sama lands. Ríða þeir þá inn
fyrir fjörð, en ná ekki Bersa fyr en hann er kominn heim til sín
og hefir safnað að sér mönnum. Ekki varð neinum sættum á komið.
Kormakur býður Bersa hólmgöngu á hálfsmánaðarfresti. Bersi
kveðst koma munu. Eftir þetta fer Kormakur að leita Steingerðar
um bæinn og finnur hana, telur hana hafa brugðist sér er hún
vildi oðrum manni giftast. Steingerður segir : »Þú ollir fyr af-
brigðum, Kormakur, en þetta var þó ekki að mínu ráði gjört«. —
Eftir þetta fara þeir Kormakur heimleiðis. — Hólmgöngu
þeirra Bersa lauk svo að Kormakur skeindist á þumalfingri. Bersi
heimti hólmlausn. Kormakur kvað honum goldið mundu verða fé,
og skildust við þá kosti.
Steinar móðurbróðir Kormaks tekur nú að sér fóbæturnar fyrir
Kormak. Skorar hann Bersa á hólm. Lauk því svo að Steinar
hjó til Bersa og kom á skjaldarröndina og hljóp af skildinum og á
þjóhuappa Bersa og rendi ofan eftir lærunum í knésbætur, svo að
sverðið stóð í beini og féll Bersi. Steinar mælti þá : »Nú er goldið
féð fyrir Kormak«. Eftir þetta var Bersi færður heim / Saurbæ
•og lá hann lengi í sárum. Við þessa atburðí lagði Steingerður
leiðindi á við Bersa og vildi skilja við hann, og er hún var búin
til brottfarar gengur hún til Bersa og mælti: »Fyrst varstu kall-
aður Eyglu-Bersi, en þá Hólmgöngu-Bersi, en nú máttu að sönnu
heita Bassa-]?ersi«, og segir skilið við hann. Steingerður fer norð-
rir til frænda sinna. —
Þorvaldur hét maður og var kallaður tinteinn. Hann var
maður auðugur og hagur, skáld og engi skörungur í skaplyndi.
Þorvaldur tinteinn bað Steingerðar og að frænda ráði var hún
honum gefin og ekki með hennar mótmæli. Þetta var samsumars
og Steingerður gekk frá Bersa. Þessi tíðindi frótti Kormakur og
lætur sem hann viti eigi. Litlu áður hafði Kormakur flutt varnað
sinn til skips og ætlaði utan og báðir þeir bræður. Einn morgun
snemma ríður Kormakur frá skipi; fer að finna Steingerði og talar
við hana; biður hana gera sér skyrtu; hún kvað enga þörf komu