Skírnir - 01.01.1909, Qupperneq 53

Um ættarnöfn.
I 2. hefti af Skírni 1908 ritar Gruðmundur Kamban
um ættarnöfn og vill endilega koma þeim á alment hér
á Islandi. Hann vill í þessu efni láta oss fara að dæm-
um annarra þjóða, er lagt hafa niður fornvenjuna að
kenna karla og konur við föðurinn. Honum er það ljóst,
að ættarnafna ómyndir þær, er nú eru að læðast inn á
landi voru, eru hreinastu málskemd og vill því koma á
ættarnöfnum, sem séu alveg íslenzk, og er það mikil bót
i málefni. En yflrleitt virðist mér öll ritgjörðin samt vera
vantraustsyfirlýsing á því, að vér komumst undan þess-
um aðsækjanda ættarnafnasjúkdómi og að maðurinn sök-
um þess einkum sé með upptöku ættarnafna hjá Islend-
ingum; en svo mun vera um marga fleiri, sem halda
með ættarnöfnum. Þeir sjá ekkert annað fangaráð til að
bjarga þessu mikilsverða máli úr óefni því sem það nú
er í.
Það er að vísu satt, að jafnan er við raman reipi að
draga fyrir smáþjóðir, að halda föstum þjóðarvenjum sínum
fyrir áhrifum frá stórþjóðunum. En svo bætist hér við þetta
mikla ræktarleysi við sitt eigið, en dekur við hið annarlega,
sem lengi hefir fylgt Islendingum; ræktarleysi við þjóðina
sína, kirkjuna sína, landið sitt og ættarbúgarðinn sinn.
En með þetta flest hefir nú liugsunarhátturinn stórum
breyzt til batnaðar á síðasta áratugi, svo nú er fremur
alls góðs að vænta af framtíðinni. Einkum ætti það að
létta undir að varðveita þjóðlega hluti, þegar svo er, að
aðrar þjóðir bera hina mestu virðingu fyrir þeim. En