Skírnir - 01.01.1909, Qupperneq 64

«4
Um ættarnöfn.
Eg ræð það af rússneskum skáldsögum, að Rússar
noti iðulega bæði föðurnafn og ættarnafn. Ef sú aðferð
væri höfð hjá oss, mundi fornafn manna síður hverfa úr
talmálinu og væri það mikill kostur. í riti yrði t. d. haft
Guðbrandur Þórarinsson Engey og Guðbjörg Steinsdóttir
Hvalvogur, en í tali yrði mest notað fornafnið svo sem
nú, og ættarnafnið myndi aldrei útrýma því.
En hver er svo hagurinn við ættarnöfnin? Svari nú
þeir sem geta. Mér vitanlega er að eins eitt gagn, sem
þau gera, og það er líka allmikið, eigi skal því neita.
Þetta eina gagn er það, að hægra er miklu, oft og tíðum,
að greina menn sundur. Hann Jón Jónsson Fljótstunga
og Jón Jónsson Vallhólmi, eru auðþektir á ættarnöfnum
sínum, en annars væri ilt að vita, við hvern þeirra átt
væri. En hér mun líka alt gagnið upp talið og er hætt
við að meira sé mist en fengið við nýbreytni þessa, enda
má vel finna ráð til að greina samnefnda menn í sundur
með ýmsu öðru en ættarnöfnum. Lýk eg svo þessu máli
og bið alla góða menn að hafa einungis heiður íslenzkrar
tungu og þjóðar fyrir leiðarstjörnu í tillögum sinum um
það.
Kvennabrekku í desbr. 1908.
JÓHANNES L. L. JÓHANNSSON.