Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 3

3
hvað við þetta mál, og væri full fiörf á heilli bók um það
efni, þar sem kalla má, að alls engin sje til áður. Vjer
dyljumst ekki við hina miklu örðugleika, sem eru á því,
að koma einhverju lagi á stafsetningu þá, sem helzt er
við höfð, og það væri nærri því, að reisa sjer hurðarás
um öxl, fyr enn máli voru, eins og það er nú á dögum,
hefði verið lýst nokkurn veginn til hlítar; því enginn þarf
að hugsa, aðstoðarlaust, að Iáta sjer detta í hug, á stutt-
um tíma, allt, sem reglurnar ættu að ná yfir. En lítið
væri betra, enn alls ekki neitt; og ckkert er eins óþolandi
fyrir skynsamar verur og fullkomin óregla og vitleysa.
Sú stafsetning, sem nú tíðkast, ef hún er nokkur, er eins
og gamall bátur, lasinn og rifinn og ófær í allar feröir;
og fyrst ekki tjáir að búa til nýjan bát, þá er ekki annað
til ráða, enn bæta þann gamla, eptir því sem föng eru á.
Um þetta ættu nokkrir af þeim að taka sig saman, sem
helzt hafa hugsað dálítið um mál vort, og bera síðan
aðgjörðir sínar undir þá tvo menn, sem allir vita, að eru
sómi lands vors í kunnáttu á málinu, og er þá ekki ólík-
legt, ef reglurnar væru síðan prentaðar, að flestir hinir
skynsamari menn, sem ekki vilja gjöra mál vort og feðra
vorra að athlægi, mundu fallast á þær og fylgja þeim.
Vjer ræðum ekki fleira hjer um að sinni, því oss
nægir, aö hafa minnzt á, hvaö til þess kemur, að þetta
ár Fjölnis er með annari stafsetningu, enn undanfarin ár.
UM TEKJUR PRESTA Á ÍSLANDI.
I.
Fyrst eptir að kristni var lögtekin á Islandi, var þar
mikill hörgull á kennimönnum, sem sjá má af Eyrbyggju
(49. kap.); þar er komizt svo að orði: “prestar urðu eigi
1*