Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 46

4fi
saman, mundu eigi {>urfa aö liggja einn dag, ef f>eir hefðu
aldrei drukkið; jieir kynnu að fá ofurlítinn höfuðverk, er
brátt mundi hatna, ef f>eir gættu þess, að borða eigi annað
enn hollan mat, en úr sjúkdóminum mundi ekkert verða.
ðlargir af j)eim, er sóttin leggur i gröfina, j)ó allra bragða
sje í leitaö, mundu kon>ast af og hjarna við aptur, ef
j>eir heföu eigi veiklað líkama sinn með því að drekka
nokkuð á hverjum degi; j)að veit enginn eins vel og
læknar, hversu mjög sóttir æsast við daglega víndrykkju,
enda j)ó hófleg sje, og hversu hún ónýtir allar læknis-
tilraunir”. Gamall læknir í Mctryland kemst svo að orði:
“5egar drepsótt gýs upp á landi j)essu, má búast við
J)vi, að hálfu færri fá hana af j)eim, er eigi drekka, enn
af hinum, er f)að gjöra, og j)ó j)eir sýkist, batnar þeim
langtum fyr aptur”. Á eyjunni Key West, er liggur fyrir
Flóriðu-ströndum, geysuðu langa hríð mannskæðar drep-
sóttir, svo að lífshætta var í að dveljast þar, en þegar að
var gáð, reyndist svo, að þær drápu ekki aðra enn
drykkjumenn.
Dr. Mosely, er lengi hefur veriö í Vestureyjum,
segir, að þeir, sem ekki drekki annað enn blávatn, eða
að minnsta kosti mestmegnis, sjeu miklu óhultari fyrir
hinum skaðvænu áhrifum, er loptslagið hefur í heitu lönd-
unum, heldur enn hinir, sem fyrirliti drykk þenna, og
drekki heldur áfenga drykki; þeir geti borið hinar mestu
þrautir og erfiði, og sjeu ekki undirorpnir eins skaðvænum
sóttum og aðrir. Dr. Ball segir, að romm, þó það sje
hóflega drukkið, veiki ávallt kraptana og gjöri menn sótt-
næmari. Hann kveður svo að orði: “Eins óviturlegt og
það væri, að hella viösmjöri neðst í hús, er þak þess
væri að brenna, og ætla sjer með því að aptra eldinum
frá að komast þangað, eins óskynsamlegt er það, að
demba ofan í magann í sjer áfengum drykkjum, í því
skyni að minnka áhrif þau, er sólarhitinn hefur á höfuöið”.
Af 77 mönnum, er dauðir höfðu fundizt í ýmsum hjer-