Fjölnir - 01.01.1844, Side 74

71
mörinunum, að [>eir eru nienn, en ekki skynlaus kvikiruli?
Hvað er [>að anuað cnn niálið, óskaltarn mannlegs anrla?
Og sje nokkur sá, að minnsta kosti i menntaðra manna
tölu, að einu gildi, hvernig málið er og hvernig með [>að
er farið — er honum [>á ekki nærri [>ví ofnefni, að heita
maður ?
íessar og þessa kyns hugleiðingar hafa hvatt oss til,
að halda [>ví áfram, sem í fyrra var hyrjab, og nefnum
vjer nú þau fáu rit, sem oss er kunnugt, að prentuð haíi
verið árið sem leið (1843) og beinlinis ætluð Islendingum.
Um sum af [>eim segjum vjer nokkur orð; og kvíðum
vjer ekki [>ví, að höfundar þeirra og hlutaðeigendur meti
það til fjandskapar við sig eða óvildar, sízt ef þeir sjá,
að vjer leitum hins rjetta, hvort sem oss tekst aö finria
[>að alstaðar eða ekki. Við hinu er jafn-óhætt, að þeini,
sem vilja vanda orðfæri sitt á annað horð, [>yki of smá-
smuglega í farið, [>ví heldur sem vjer tínum ekki allt til,
er öðruvísi kynni hetur að fara.
I.
3?að, sem preritað er í Kaupmannahöfn :
I. F j ó r i r [> æ 11 i r u m a 1 [> i n g o g önuur má 1 e f u i I s 1 e n-
d í n g a, g e fn i r ú t a f M a g n ú si E i r í k ss y n i o g (hjer
er eins og vanti nokkrum) öörum Islendíngum.
í 8. VIII og 80 (eða reyndar S7) hlss. (Verð: 28 skk.)
llask hefur sett [>á reglu í Stafrofskveri handa
heldri manna börnum, að rita dt í hinu heina falli
eint. af hvorugkyni hluttekriingarorða liðins tíma (iiom.
et aec. sing. num. neutr. gen. participiorum praeteriti),
t. a. m. rædt af ræða, leidt af leiða, og s. frv. íþessari
reglu er nú fylgt í Fjórum jááttum, og í flestu því, sem
prentað er á íslenzku um þessar rnundir hjer í Kaupmanna-
höfn. En regla þessi er ekki eiriungis gagnstæð íslenzkum
framburði á vorum dögum, heldur og framhurði og rits-
hætti fornmanna, og hefur ekki hcldur upprunann við að