Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 80

80
í eintulunni
gjör., þol., fjiggj. vitrun
eig. v i t r u n a r
k v ii r t u n
kvörtunar
í fleirtölunni
gjör., þol. vitranir kvartanir
eig. vitrana kvartana
þiggj. vitrunum kvörtunum.
5ó þessi hneigingarháttur kæmi ckki saman við elztu og
beztu skinnbækur (eins og hann gjörir), munöi samt vera
mikið ahorfsmál, að hagga stöðugri reglu og lýtalausri. —
Hið annað snertir þau karlkynsorð, sem dregin eru af
sögnum, með því að setja að 1 — sem breytt er í uð á
sumum stöðum — aptan við meginsamstöfuna (t. a. m.
í fögnuður, söfnuður). Nú þó vera kunni, að þau
fylgi ekki eins brýnni reglu og kvennkynsorðin með a n
(þar eð menn segja t. a. m. hagnaður, en ekki högn-
uður), getum vjer samt ekki fallizt á, að nokkur höpt
sjeu á þau lögð , til að koma þeim undir eina hneiging;
því það getur orðið hlægilegt á sunmm stöðum, þar sem
engin kátína á við, að segja t. a. m. safnaður f. söfnuður.
Fornmenn eru ekki heldur samþykkari við sjálfa sig í
þessu efni, og rita stundum getnuðr, þrifnuðr, og
jafnvel fénuðr (í Maríu sögu guðsmóður), í elztu og
beztu bókum.
A 4010 stendur hvorutveggja í gjör. fleirtölunnar
í karlk. (nom. plnr. masc. gen), sem heldur mundi eiga
að vera hvorirtveggja, einkum í þeirri bók, þar sem
reynt er að færa svo mart til hinnar eldri myndar. Breyting
þessa orðs virðist hafa verið þannig fyrir öndverðu:
Hjer er talað um meginhlut orðanna, scm hneigingar-
endingunum er við bætt.